101st AIRBORNE DIVISION

De 101st Airborne Division komt voort uit de 101st Infantry Division, dat een geschiedenis kent dat terug voert tot de Amerikaanse Burgeroorlog. Als luchtlandings divisie wordt het actief op 16 augustus 1942 onder het commando van Major-General William Carey Lee, met als assistent Brigadier-General Don F. Pratt. Opleidingen worden gedaan in onder andere Toccoa, Georgia. Hier zijn slopende marsen de heuvel Currahee op. Deze indiaanse naam zal de strijdkreet worden van de manschappen van het 506th Parachute Infantry Regiment (PIR), wat zoveel betekent als; 'We Stand Alone'. Als verdere gevechtseenheden naast het 506th PIR van de 101st, zijn ondergebracht het; 501st en 502nd PIR. Als ondersteuning worden het 327nd Glider Infantry Regiment, het 81st Airborne Anti-Aircraft and Anti-Tank Battalion en vier artilleriebataljons (377th en 463rd Parachute Field Artillery en het 907th en 321st Glider Field Artillery) toegevoegd. In Fort Bragg wordt samen met de 82nd Airborne Division getraind in het parachute springen. In juni 1943 verplaatst het 101st zich naar Tennesee. Hier wordt geoefend in massasprongen en met zweefvliegtuigen.

In augustus 1943 is de 101st uitgegroeid tot een formidabele gevechtsmachine. Via New York vertrekt de eenheid dan naar Liverpool. Na aankomst in Engeland is het met de trein naar Newbury, hun basis en hoofdkwartier. Hier worden de manschappen verder getraind in voorbereiding op de invasie van Europa.

Samen met de 82nd Airborne zal de 101st landen op het schiereiland Cotentin. Taak van de 101st is het bewaken van de flanken naar UTAH Beach en voorkomen dat Duitse versterkingen de kust kunnen bereiken, tevens is het taak om artillerie geschut in het achterland uit te schakelen. Vlak voor vertrek naar Normandië wordt, door ziekte, generaal Lee vervangen door Brigadier-General Don Pratt. Deze zal naar Normandië vliegen in een WACO zwever genaamd The Fighting Falcon.

Op 5 juni bezoekt de Opperbevelhebber Dwight Eisenhower de manschappen van de 101st Airborne Division, en motiveert de 'Eaglemen' door hen op het hart te drukken dat het welslagen van D-Day afhangt van de inzet en vastberadenheid van de luchtlandingstroepen.

In de avond van de 5de juni gaan de manschappen van de 101st aan boord van hun C-47 of zweefvliegtuig. Bij het naderen van de Normandische kust is een gordijn van afweervuur. Vele transportvliegtuigen moeten hun zwever los laten als hun C-47 getroffen wordt. Zwevers en C-47's storten in het kanaal en in de landerijen van Frankrijk. Maar de meeste piloten vliegen volhardend door op zoek naar hun dropping zone (DZ) en landing zone (LZ). Door het intens afweervuur worden de formaties verbroken en gaan de piloten hoger en sneller vliegen. De berekende corridor wordt van enkele kilometers, geleidelijk 20 kilometer breed. De troepen springen in verspreide 'sticks' over een enorm uitgestrekt gebied.

Het is onmogelijk een grote eenheid na de landing te groeperen. Overal vechten kleine groepjes van verschillende onderdelen met Duitsers, vaak in man tot man gevecht.

De paratroepers van de 82nd en 101st doorstaan die nacht vele doodsangsten. Verschillende verdrinken in ondergelopen gebieden of komen om door Duits vuur terwijl ze nog in het vliegtuig zitten of aan hun parachute hangen.

Generaal Pratt die nog maar net het commando voert over de 101st komt om als zijn zweefvliegtuig neerstort. Nabij de crashplaats wordt een monument geplaatst, welke te vinden is op de kruising van de D 129 (richting Turqueville) en de D329 (richting Hiesville) nabij La Croix Pan. Zijn plaats wordt ingenomen door Major-General Maxwell Taylor.

Voor volgers van de populaire TV serie Band of Brothers vooral interessant. In een veld achter de kerk stortte in de nacht van 6 juni 1944 de C-47 (42-93095) #66, van 91st Troop Carrier Squadron, 439th Troop Carrier Troop neer. Aan boord was een stick van 506th PIR, Easy Company, 101st Airborne Division. Tevens was aan boord de commandant van Easy Company, Lt. Thomas Meehan III. Lt. Meehan had Captain Sobel, vanwege de incompetentie van Sobel, vlak voor D-Day vervangen om Easy Company in de strijd te gaan leiden. Maar het mocht niet zo zijn. Om 01.15 uur werd de C-47 #66 waarin Meehan zijn stick vloog, getroffen door afweervuur.

Het toestel kwam neer in een veld achter de kerk van Beuzeville-au-Plain. Naast de 17 paratroopers kwamen ook de vier bemanningsleden om. Easy Company kreeg korte tijd later Lt. Dick Winters als commandant. Het op 6 juni 2000 onthulde monument, heeft achter de bronzen plaquette, waarop de naam staat van ieder omgekomen bemanningslid en paratroeper, een kleine urn met as van het verongelukte toestel.

In a few hours I’m going to take the best company of men in the world into France. We’ll give the bastards hell. Strangely, I’m not particularly scared. But in my heart is a terrific longing to hold you in my arms.

Er zijn ontelbare heldenacties die dagen. Drie opvallende acties in de eerste dagen na D-Day mogen niet onvermeld blijven. Bij het krieken van de dag op de 6de juni blijkt een batterij nabij Ste-Marie-du-Mont, op het landgoed Brécourt Manor, Utah Beach te bestoken met vier 105 mm kanonnen. Easy Company, onderdeel van het 506th PIR, 101st Airborne Division krijgt de opdracht deze kanonnen uit te schakelen.

Elf man onder leiding van Lieutenant Dick Winters nemen in een strakke actie drie kanonnen in en blazen deze op. De vierde wordt onschadelijk gemaakt door Lt. Speirs, van Dog Company, en 5 extra man. Bij de actie zijn 15 Duitse paratroepers (die de wapens bedienden) gedood, verschillende gewond en 12 krijgsgevangen genomen. Winters zijn eenheid heeft vier gesneuvelde mannen en twee gewonden. De plaats is te vinden aan de eerste afslag links op de D 14, iets ten noorden van Ste-Marie-du-Mont (zie voor het hele verhaal: 'Band of Brothers', door Stephen E. Ambrose, pagina 78 t/m 86.)

Via Wilco Gaal ontving ik in 2008 bericht dat er op de binnenplaats van Brécourt Manor nog steeds enkele restanten bewaard zijn gebleven van de kanonnen. Hieronder is de foto van deze bewuste restanten, twee affuitsteunen, te zien. Eigenlijk zouden de restanten in een museale collectie moeten worden opgenomen.

Een soorgelijke actie vond plaats iets ten zuid-westen van Ste-Marie-du-Mont. Deze actie zou bekend worden als de uitschakeling van Battery Holdy. In de vroege ochtend van 6 juni trokken Captain Knut Raudstein en Captain Patch met een deel van het 1st battalion 506th PIR richting Holdy. Hier zaten ongeveer 50 tot 60 Duitsers bij hun artillerie batterij.

De para's splitsten zich in twee groepen om de Duitse batterij te omsingelen. De strijd was chaotisch en de Duitsers probeerden terug te trekken uit een onmogelijke positie. Eén van de para's schoot zijn bazooka af. De raket vloog in een munitieopslag welke een enorme explosie teweeg bracht. Het was gelijk het einde van de strijd. De overgebleven Duitsers gaven zich over terwijl een groot aantal van hen dood in de greppel lagen.

De andere actie betrof de aanval op een brug vlak voor Carentan. Deze aanval, op 11 juni en uitgevoerd door het 502nd Parachute Infantry Regiment wordt op de millimeter uitgevochten. Lieutenant-Colonel Robert Cole leidt in een frontale aanval zijn manschappen Carentan binnen. Met een bajonet aanval in man tot man gevecht weten zijn mannen de slag te winnen. Het is de eerste Amerikaanse aanval met de bajonet uitgevoerd tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Lt-Col. Cole had op 6 juni al van zich doen spreken door met een aantal manschappen van het 3rd battalion, 502nd PIR, 'Exit 3' van Utah Beach te bezetten. Tijdens een vuurgevecht werden 75 terugtrekkende Duitsers gedood op de weg die nu 'Blair Road' heet.

Ook Lieutenant Winters is met zijn Easy Company in de voorste aanval op Carentan aanwezig, waarbij Winters licht gewond raakt aan zijn been. Winters en Cole worden voorgedragen voor het Congressional Medal of Honor. Daar er maar één man per divisie voor deze hoge onderscheiding in aanmerking kan komen, wordt gekozen voor Lt.-Col. Cole.

Op 18 september komt Lieutenant Colonel Robert Cole om tijdens operatie Market-Garden. De Medal of Honor heeft hij dan nog niet in ontvangst mogen nemen. Zijn moeder neemt deze postuum in ontvangst op 30 oktober 1944 uit handen van Major-General Jonathan W. Anderson. Het graf van Cole is te vinden op de begraafplaats Margraten in Limburg.

Van Guus Slenders ontving ik enkele foto's van het monument voor Lt.Col. Cole aan de schietbaanweg in Best, welke werd onthuld op 18 september 2009.

Een andere opvallende operatie mag hier niet onvermeld blijven. 575 paratroopers vertrokken in de nacht van 5 op 6 juni 1944 in vijfenveertig C-47’s van 440th Troop Carrier Group naar Drop Zone ‘D’ in de omgeving van Angoville-au-Plain. Het doel van deze eenheid was het veiligstellen van twee bruggen nabij Le Port zodat het bruggenhoofd van Utah Beach onbereikbaar was via de kanaalmond van Carentan voor Duitse tegenactie. En vervolgens gebruikt kon worden als extra verbindingsweg richting Omaha Beach. Het verdient een eigen pagina:

Er worden na de verschillende acties in de Cotentin medailles uitgereikt aan individuele para's. Verder ontvangen de meeste onderdelen van de 101st Airborne Division de Presidential Unit Citation voor de inzet om Carentan in te nemen.

Na een korte rustperiode, na D-Day, in Engeland wordt het 101st versterkt en getraind voor ‘Operation Market-Garden’. De DZ voor de 101st is Veghel, nabij Eindhoven. Als onderdeel van de 1st Allied Airborne Army, zou dit de grootste luchtlanding operatie tot dan worden. Terwijl de eerste ‘sticks’springen boven Nederland, vertrekken de laatste vliegtuigen Engeland. Anders dan in de nacht van 5 op 6 juni 1944, D-Day, blijven de piloten met hun transporttoestellen nu strak op koers ondanks het Duitse afweervuur. De drie Parachute Infantry Regiments, 501st, 502nd en 506th hebben als doel de bruggen bij Eindhoven, Son en St Oedenrode. Het 506th is net te laat bij de brug bij Son, deze is opgeblazen, maar de brug bij Eindhoven valt wel in hun handen. Ook de andere bruggen vallen in de handen van de para’s van de 101st Airborne Division.

Op de derde dag na de landing verschijnen Duitse bommenwerpers die Eindhoven treffen waarbij 200 burgers omkomen. Veghel wordt ook zwaar getroffen door Duitse artillerie. ‘Hells Highway', de huidige N265, wordt een paar maal afgesneden door de Duitsers, maar de para’s weten iedere keer de vijand terug te dringen. Het is een lange en uitputtende strijd.

Op 2 oktober 1944 betrok Easy Company van de 506th PIR, 101st Airborne Division hun posities op ‘Het Eiland’, net ten noorden van Zetten. De paratroopers namen hier de posities over, globaal van Heteren tot aan Opheusden, van de Britse 43rd Division, die na het verlies van Arnhem-Oosterbeek hier gebleven waren. Op 5 oktober vindt het zogenaamde gevecht 'Crossroads' plaats. Aangezien deze actie interessant is om verder uit te diepen is hier een pagina voor ingericht.

Een andere opvallende actie is op 29 oktober 1944, als 6 man van het 501st PIR een patrouille uitvoeren. In twee rubberboten steken ze de Rijn over nabij Renkum. Overdag houden de mannen zich schuil langs de weg tussen Arnhem en Ede. De nacht daarop worden 32 Duitse manschappen krijgsgevangen gemaakt en meegenomen de Rijn over. Voor het observeren van Duitse stellingen en het gevangen nemen van de Duitsers, ontvangt Captain Hugo Sims jr. het Distinguished Service Cross.

Het Distinguished Service Cross

Van de op 17 september gedropte 13.112 para's van de 101st, zijn er 2356 uitgeschakeld op 27 september. In 10 dagen zijn 373 gedood, 1436 gewond en 547 vermist. Er worden 3511 Duitse krijgsgevangenen gemaakt. Als de 101st op 28 november 1944 wordt terug getrokken, hebben ze een doorbraak door de Duitsers naar Antwerpen voorkomen. Nog onwetend wat hen te wachten staat in de Ardennen, gaan de manschappen voor hun rust en versterking naar Mourmelon, Frankrijk.

’THE BATTLE OF THE BULGE’

Terwijl de 101st Airborne Division tot rust komt in Mourmelon, nabij Reims, breekt het Duitse leger half december door de Belgische Ardennen, in de hoop door te stoten naar (wellicht) Antwerpen. Op 18 december wordt de 101st met 11.000 man naar Bastogne gezonden. Deze weten omsingelt door acht Duitse divisies stand te houden. Het is een op en neer gaand gevecht. Door het personeel tekort bij de 101st worden zelf de koks en klerken ingezet om te vechten. In de bevroren ruïne van Bastogne worden de para’s gehinderd door loopgraaf-voet en andere bevriezingsverschijnselen, maar de mannen houden stand.

Borstbeeld van Brigadier-General Anthony C. MacAuliffe in Bastogne

De 101st is zo verbeten dat Brigadier-General Anthony C. MacAuliffe het voorstel van Duitse zijde dat de 101st zich maar overgeeft , dit afdoet met ‘Nuts!’. Als eindelijk op 26 december 1944 de Amerikaanse 4th Armored Division contact maakt met de 101st, lijkt de zwaarste strijd gestreden. Vol ongeloof zien de oorlogscorrespondenten de ravage aan en noemen de chaos ‘Alamo of Europe’. Zelf geven de mannen van de 101st zich de titel: ‘Battered Bastards of the Bastogne Bastion’.

Place MacAuliffe in Bastogne met de M4A3 Sherman tank

Vanuit de verdediging gaat de 101st in de aanval en bestormen Foy en Noville en een aantal kleinere stadjes ten noorden van Bastogne. 19 januari 1945 (de verliezen zijn dan 3460 man) ontvangt het 504th PIR een Presidential Unit Citation Streamer en ontvangt de gehele 101st Airborne Division de Distinguished Unit Citation voor hun inzet, heldenmoed en vastberadenheid uit handen van generaal Eisenhower. Uniek in de Amerikaanse krijgsmacht, daar meestal een onderdeel van een regiment dit ontvangt.

HIER GAAT HET OM,...
('Why we Fight')

Eind april 1945 stormt de 101st door de Beierse Alpen. Op 27 april wordt in Buchloe, nabij Landsberg, een concentratiekamp ontdekt met strompelende lijken. Het blijkt een sub-kamp van Dachau te zijn waarin 5000 uitgemergelde mannen zijn opgesloten waar geen leven meer in lijkt te wonen. Hier realiseren de mannen van de 101st zich, waarom ze vechten in Europa.

Het sub-kamp van Dachau bij Landsberg

Generaal Taylor laat de pers toe om de onmenselijks zaken die zich hier afspeelden, vast te leggen. De Duitse bevolking wordt opgedragen de overleden slachtoffers van het kamp met blote handen ter aarde te bestellen.

NAAR HET ADELAARSNEST

De divisie pakt in de loop van hun oprukken door Duitsland verschillende kopstukken uit politiek-en militaire gezag van het verschrompelde Derde Rijk, zoals; Robert Ley, Julius Streicher, Xavier Schwartz, Luftwaffe Feldmarschall Albert Kesselring en SS General Berger.

Adelaarsnest, Obersalzberg; 101st Airborne troopers relaxen in de stoelen

Generaal Eisenhower verwachtte dat de 101st Airborne als eerste Berchtesgarden zou bereiken, samen met de Franse 2nd Armored Division onder leiding van generaal Leclerc. Anders dan het boek en de TV-serie Band of Brothers suggereert, was het 506th niet de eerste eenheid welke Berchtesgarden en de Berghof, het Adelaarsnest, bereikte. Op 4 mei was het 7th 'Cottonbalers' Regiment van de 3rd Infantry Division als eerste eenheid Berchtesgarden binnengekomen. Deze min of meer illegale actie was ingegeven nadat Salzburg nagenoeg zonder slag of stoot was ingenomen door de 3rd Division. En de 3rd Division was strategisch gezien ook dichter in de buurt, en kon gebruik maken van bruggen die beschermd werden door het 7th Regiment. Zeventien uur later loste het 506th PIR het 7th Regiment af, welke laatste met enkele trucks vol drank naar Salzburg terug ging.

Onderdelen van de 101st werden vervolgens gestationeerd in de Oostenrijke Alpen, iets over de grens met Duitsland. Op 1 augustus 1945 gaat de 101st naar Frankrijk. Met de bedoeling weer de training op te pakken en zich gereed te maken voor de strijd in Azië. Maar als Japan 10 dagen later capituleert is de Tweede Wereldoorlog dan toch eindelijk over voor de 101st Airborne Division.

Links; het schouderembleem van de 101st Airborne Division

Het originele schouderembleem werd geaccepteerd op 23 mei 1923 als de 101st een infanterie divisie is. Op een zwart schild staat in profiel een schreeuwende ‘Bald Eagle’ afgebeeld. Op 28 augustus 1942 wordt boven het schild in een halve cirkel, het woord ‘Airborne’ toegevoegd als de divisie een luchtlandingseenheid wordt. Het originele 101st heeft een geschiedenis die terugvoert naar de Amerikaanse Burgeroorlog. Het zwarte schild herinnert aan de ‘Iron Brigade’ van Company C, de ‘Eau Claire Eagles’ van het 8th Wisconsin Regiment. Deze bezaten een mascotte, een adelaar genaamd ‘Old Abe’. De legende wil dat een Chippewa indiaan, Chief Sky, een kuiken ruilde voor een zak koren in 1861. Een ander kocht het dier voor $5, en schonk het aan Company C, 8th Wisconsin Regiment. De adelaar werd vervoerd op een schild en maakte als zodanig 36 veldslagen mee, waarbij het dier gewond raakte bij Vicksburg en de Slag om Corinth. De 101st Airborne Division adopteerde ook een adelaar en noemde het dier ‘Young Abe’. Als de divisie op training is in Tennessee sterft de vogel helaas in Fort Bragg.

MARCH OF THE 101ST AIRBORNE DIVISION
(S.R.Loboda)

Go you Screaming Eagels
Drop through the sky.
Never let your strenght and gourage fail,
and as you hit, keep going
with that Bastogne spirit,
wich has carried freedom’s grail.
Come on, let’s go, you Screaming Eagles
Fight for the right to be called a son
of the one-o-one !
So here we go.
You know, the Eagles are diving from the sun.
Look out for the mightiest men of Geronimo !

Uit de tv-serie 'Band of Brothers', let op de stencils op de helm.

Wellicht zijn de symbolen, op foto en film,
die de manschappen aan de zijkant van hun helm droegen,
u wel eens opgevallen. Wilt u meer weten wat deze 'stencils' inhouden;
'KLIK HIER'

Naar de 82nd 'All American' Airborne Division.

GA TERUG