De 7th Armoured Division naar Villers-Bocage
De ‘Right Hook’ (Rechtse Hoek) naar Villers-Bocage zou in eerste instantie
worden ingezet door de 131st Infantry Brigade met het 1st Royal Tank Regiment als ondersteuning.
Zij zouden dóór de 56th Infantry Brigade trekken van Tilly-sur-Seulles naar Villers-Bocage, maar
vanwege het moeilijke terrein en de trage opmars tegen de fel verdedigende Duitsers, werd de order
doorgeschoven naar de 22nd Armoured Brigade Group van de 7th Armoured Division. De 22nd Armoured
Brigade moest zuidwaarts in het gat tussen de Britse en Amerikaanse sector oprukken. Op kop van de
colonne werd de 4th County of London Yeomanry (Sharpshooters) geplaatst, met als verkennerseenheden
het 8th- en 11th Hussars Regiment.
Een Stuart V (M3A3) van de 7th
Armoured Division in de Bocage op 15 juni, 1944
Rond 16.00 uur op 12 juni ging Operation Perch van start en werd opgetrokken vanuit Saint-Paul-du-Vernay
over de D99. De weg was goed begaanbaar maar slingerde zich op sommige punten door de hoge heggen
van de ‘bocage’. Cahagnolles werd vrij vlot bereikt en ook St.Honorine-de-Ducy werd door 7th Armoured Division
bevrijd.
In St.Honorine-de-Ducy herdenkt dat het
op 12 juni 1944 werd bevrijd
Zeven kilometer in de opmars, nabij Livry, kwam de colonne onder vuur van een Duits anti-tank kanon behorende
tot de Panzer Lehr Division. Deze schakelde een Cromwell tank uit. Besloten werd rechtstreeks de aanval in te
zetten op deze versperring. Omtrekken meer naar het westen betekende door Amerikaans gebied, meer naar het oosten
betekende waarschijnlijk nog meer aanvaringen met Duitse troepen. Rond 20.00 uur was het Duitse verzet bij Livry
opgeruimd door een kleine eenheid van de 1st Rifle Brigade. Brigadier Hinde besloot vervolgens in bivak te gaan.
Het duurde tot het middernachtelijke uur voor de gehele colonne strategisch geplaatst was naast de weg, de D115,
in een gebied bekend als la Mulotière. Tijdens het verkennen van de linkerflank kwam een squadron van 8th Hussars
nog even in contact met Duitsers en verloor daarbij twee Cromwell’s.
De rode lijn
is de route van de 7th Armoured Division
De nacht bleef verder rustig al was het wel begonnen te regenen. De volgende dag, 13 juni, om 05.30 uur
werden de eerste voertuigen weer de D115 opgereden richting Briquessard. 4th County of London Yeomanry (CLY)
nam weer het voortouw samen met het 8th- en 11th Hussars om de as en de flanken te beschermen. De officieren
vonden vanaf het startsein dat de snelheid te hoog lag, maar men begreep ook dat snelheid nodig was om de hoogte
aan de oostkant van Villers-Bocage, ‘Point 213’ zo spoedig mogelijk in te nemen. Vlak voor Villers-Bocage
ontdekte Lt. Charles W. Pearce, verbindingsofficier van 4th RHQ (Regimental Headquarters), een Duits
verkenningsvoertuig in een appelgaard. Door zijn verrekijker zag hij duidelijk dat de Duitse commandant
de Britse colonne observeerde. Wetende dat het doel van de colonne duidelijk was, riep hij naar de Cromwell
tank achter hem, onder commando van Major Arthur Carr, om die Duitser uit te schakelen. Maar de koepel bleef
steken vanwege de grote hoeveelheid opgeslagen voorraden. Pearce verbrak daarop de radiostilte en gaf opdracht
aan de volgende Cromwell het doel uit te schakelen, maar er gebeurde niets. Enkele ogenblikken later zag Pearce
tot zijn ontzetting het Duitse voertuig vertrekken. De eerste Britse voertuigen trokken vervolgens door
Villers-Bocage. Vlak voor het verlaten van Villers-Bocage stopte RHQ Troop aan de oostzijde met onder
andere drie M3A3 Stuart tanks van de Reconnaissance Troop, 4th CLY terwijl A Squadron, onder commando
van Major Peter Scott, doorreed naar ‘Point 213’ met negen Cromwell’s, drie Sherman Fireflies en een
aantal Half-tracks. In hun kielzog trok A Company van de 1st Rifle Brigade mee met een aantal voertuigen
en anti-tank geschut.
De Cromwell van Sergeant-Major Gerald Holloway (deze Cromwell
werd later uitgeschakeld in Villers-Bocage)
A Squadron naderde de top van ‘Point 213’ en alle officieren van A Company, 1st Rifle Brigade werden
verzocht om naar voren te komen voor nieuwe orders. Een Half Track haalde de officieren op. Men realiseerde
zich opeens dat dit een geweldig doelwit vormde, dus werden de commandanten over nog twee extra voertuigen
verdeeld. Terwijl dit gaande was kwam de colonne tot stilstand op de heuvel. De troep commandant, Lt. Bill
Garnett in de voorste Cromwell zag plots een Duitse stafauto op zich afkomen. Hij schoot met zijn machinegeweer,
waarop de stafauto met grote snelheid van de weg schoot het naastgelegen veld in en in brand vloog. Terwijl
de voertuigen en tanks een positie kozen in de bermrand en ruimte maakten om de naderende commandanten door te
laten, begonnen sommige mannen hun ‘morning tea’ op te zetten.
De Tiger versus de rest
Terwijl de Britse colonne met draaiende motoren stond te wachten op de RN175 (de huidige D 675) van ‘Point 213’,
stonden naast een zijweg, verscholen in een del vijf Tiger tanks van de 2. Kompanie, Schwere SS-Panzer Abteilung 101
onder leiding van SS-Obersturmführer Michael Wittmann die hier de vorige avond gearriveerd waren. Oorspronkelijk waren het er
zes geweest, maar de Tiger '211' onder commando van SS-Obersturmführer Jürgen Wessel was later vertrokken
om contact te maken met het hoofdkwartier van de Panzer Lehr Division.
De Tiger '205' van SS-Obersturmführer
Wittmann, 2. Komp. s.SS-Pz. Abt. 101
leidt de colonne onderweg van Noord-Frankrijk naar Normandië
Een Wehrmachtsunteroffizier waarschuwde Wittmann en deze zag met verbazing de eindeloze stoet aan Britse
voertuigen. Hij aarzelde geen moment en steeg in de eerste de beste Tiger die voorhanden was, de ‘234’
van SS-Unterscharführer Herbert Stief. De '233' van SS-Oberscharführer G. Lötzch stond stil
met een beschadigde rupsband. Over de '222' van Sowa zijn de meningen verdeeld.
Naast de '222' is er ook gesuggereerd dat het ook de '212' geweest
kon zijn, en zelfs de '231'. Wittmann had op dat geen Tiger tot zijn beschikking, want zijn '205' was in reparatie met
versnellingsbak problemen. Zodra het duidelijk was dat Britse tanks en voertuigen richting 'Point 213' reden, zou Wittmann
naar de '234' zijn gerend. In zijn kielzog rende zijn enige vast bemanningslid en vriend mee, de schutter 'Bobby' Woll.
Toen duidelijk werd dat de '234' een motorprobleem te hebben stegen Wittmann en Woll weer af en zagen SS-Unterscharführer
Kurt Sowa zijn Tiger
staan (was dit de '222', de '212' of wellicht de '231'?). In iedergeval werd Sowa verzocht af te stijgen en de andere
commandanten op de hoogte te brengen (wat de plannen waren?). Naast Wittmann als commandant, nam Woll de schutter positie in,
de rest van Sowa zijn bemanning bleef aan boord, zoals de lader Boldt, chauffeur Müller en de radiobediener en boegschutter
Jonas.
(Men ging er
lange tijd vanuit dat Sowa zijn tank de ‘222’ was, maar de auteur van dit artikel is tot de conclusie gekomen dat
Sowa waarschijnlijk op 13 juni de ‘231’ commandeerde, daar de ‘222’ ook in onderhoud was vanwege motorproblemen).
Dat Wittmann niet met de '222' Villers-Bocage heeft bestormd, wordt later op deze pagina's duidelijk gemaakt.
Dit is de Tiger '222'. Deze zou later als sleep
dienen voor de '231'
(zie verder in dit artikel)
Wittmann gaf opdracht aan Müller, de chauffeur, de Tiger op te starten. Kurt Sowa nam
de Tiger ‘234’ over van Stief en
plaatste deze in een defensieve positie bij de D 675. De ‘221’ van SS-Untersturmführer Georg Hantusch
en de ‘233’ van SS-Oberscharführer
Jürgen Brandt reden uit het bivak een parallel weggetje op langs de D 675 om de kop van A Squadron van de 4th County
of London Yeomanry aan te vallen. Normaal gesproken zou het een daad van zelfmoord zijn om met slechts drie tanks
een grote eenheid als de ‘Desert Rats’ aan te vallen, maar Wittmann wist hoeveel de Tiger tank kon incasseren en
hoeveel klappen hij kon uitdelen. En zo kwam opeens de enorme Tiger de zijweg uit die op de D 675 uitkwam,… het was
tegen 09.00 uur.
Toer de route van Wittmann
De routes welke de Tigers uit het bivak namen,...
Om het voormalige bivak te vinden van Wittmann en de Tigers, verlaat men
Villers-Bocage en neemt men de route richting de A 84-E 401 naar Caen. Ga niet de snelweg op, maar ga
eronder door de D 675 op richting Missy. Vrijwel gelijk gaat men de heuvel (Point 213) op. Na een paar honderd
meter komt de afslag naar rechts die leidt naar Montbrocq-la Cidrerie (als u een elektriciteit stationnetje ziet
aan de rechterzijde, dan bent u al te ver). Zodra u de afslag genomen heeft verschijnt na een
200 meter aan de linkerzijde het bivak. Iets verder gelegen is de inrit van de parallelweg langs de D 675.
Boven; de ingang tot de route van de Tigers
'221' en '233', parallel aan de D 675
Onder; rechts achter het hek was het bivak Montbrocq-la Cidrerie, aan het einde van deze weg ligt de D 675,
dit is de route die Wittmann nam
Vlak voor Wittmann de D 675 opdraaide werd deze opgemerkt door Sergeant O’Connor van het 1st Platoon,
1st Rifle Brigade, die het gelijk over de radio doorgaf. Maar het eerste schot knalde al
en trof een Cromwell die nog positie aan het kiezen was op de weg. Een Sherman Firefly, met de naam 'Blondie', bracht haar
koepel rond om het kanon in stelling te brengen, maar de 'Bobby' Woll vuurde de volgende granaat
al in de Firefly die gelijk schuin over de weg schoof en de zaak blokkeerde. Binnen enkele seconden
waren reeds twee tanks van A Squadron aan het branden.
Totaal vernielde Half-tracks van de 1st Rifle Brigade
Wittmann gaf opdracht de D 675 naar het westen op te draaien naar Villers-Bocage. De gehele route naar
deze stad stond vol met voertuigen. Achter Wittman stond A Squadron van de 4th CLY klem, die hij aan zijn
twee andere Tiger-commandanten overliet. De Tiger van Wittmann begon vervolgens de voertuigen van A Company,
1st Rifle Brigade te bestoken. De Half-tracks waren niet bestand tegen het zware geweld dat de Tiger
uitbraakte. Ook een anti-tank sectie met hun Carriers had geen schijn van kans om haar kanonnen in stelling
te brengen tegen de snel oprukkende Duitse tank.
De uitgeschakelde anti-tank kanon sectie op de D 675 (ex-RN175).
Onder dezelfde situatie richting Villers (let op de Stuart V, rechts)
Let op de afdruk van de Tiger tracks, rechtsonder op de foto
Op de volgende pagina trekt Wittmann met de Tiger Villers-Bocage binnen waar hij de slachting voortzet.
Aan het einde van die pagina is een link naar een korte biografie over de persoon Michael Wittmann.
Voor een grotere kaart van de rit van Wittmann in Villers-Bocage KLIK HIERONDER
Voor Wittmann in Villers-Bocage
klik hieronder.
|