Behalve NX679 werden de andere Lancasters aan beide zijdes van verschillende codeletters voorzien om meerdere toestellen te kunnen uitbeelden. NX679 was ook de enige die het juiste serienummer op de romp kreeg, 'ED932'. Barnes Wallis zijn 'Upkeep' was ten tijde van de film nog steeds 'Top Secret'. Aan de hand van wazige filmbeelden, foto's uit de oorlog worden 'props' gebouwd. Vertegenwoordigers van de geheime dienst controleerden ter plekke of de zaak niet TE veel leek op de originele bom! Vandaar dat de 'film-bom' eerder op een enorme ronde kaas leek dan op het originele kleinere 'olievat' model).

De eerste opnames voor de film die gemaakt worden zijn de experimenten van Wallis en zijn over water ketsende stenen. Barnes Wallis leende de filmploeg de originele apparatuur. Deze experimentele apparaten zijn nu te vinden in het Bomber Command Museum te Hendon. Ook is hier de de Vickers Wellington T.10, MF628, te zien. Dit toestel is even kort te zien in de film als het een vroege test uitvoert met een stuiterbom. Tevens werd de Wellington gebruikt als camera platform (zie foto hieronder). Van Wallis werden ook originele filmfragmenten gebruikt waarop een Wellington te zien is tijdens het testen van de 'Upkeep' en de kleinere variant, de 'Highball' die door Mosquito's werd gelanceerd. In mei 1954 begonnen de vliegopnames vanaf RAF Scampton. Tot grote hilariteit van de acteurs in uniform werden deze steeds met een saluut begroet door het basispersoneel. In het begin probeerden de acteurs nog uit te leggen dat ze geen officieren waren, maar allengs gaven ze het op en groetten maar terug. Achteraf bleek het basispersoneel best te weten wie de acteurs waren, maar in het 'groeten' een leuke grap zagen.

In de studio's van ABPC te Elstree werden de kantoren van Gibson, Wallis en Harris nagebouwd. Op de basis RAF Grantham werd een verstofte 'Ops room' (Operations Room) gevonden die na de oorlog totaal onveranderd achter slot was gezet. ABPC kreeg toestemming deze te fotograferen en na te bouwen in de studio. Niet alleen kantoren en dergelijke werden gebouwd ook verschillende onderdelen van de Lancaster werden nagebouwd. Een cockpitsectie stond op een beweegbaar platform dat reageerde op de beweging van de stick wat het geheel een levensecht gevoel gaf. Richard Todd herinnerde zich dat hij 's morgens om acht uur in de 'mock-up' plaats nam, om na de middag er pas weer eruit te mogen, dit vanwege het constante verplaatsten van licht en camera. Niet alleen werd Todd geleerd om de mock-up 'te vliegen', ook de echte Lancaster moest hij leren te beheersen. Hij leerde de machine opstarten en er mee te taxiën.

Niet alleen werd de Wellington gebruikt voor het filmen van de vliegbeelden, ook een Vickers Varsity werd gebruikt om de beelden te schieten. De Lancasters werden met groot vakmanschap gevlogen door piloten die normaal op dat moment de AVRO Lincoln vlogen. Spectaculair is het vliegen op slechts enkele tientallen meters hoogte. De 'testvluchten' en de 'aanval' werden gefilmd over Lake Windermere, Derwentwater en enkele dammen in het Sheffield district. Helaas werden de Lancasters na het filmen gesloopt en versmolten in juli 1956 door British Aluminium.

Van de verschillende dammen werden enorme modellen gebouwd. Via een ingenieuze arm, waarop de cameraman geplaatst was, kon een shot worden gemaakt om de illusie te creëren van een over het water denderend ‘vliegtuig’. Vreemd is dat in de film de aanval op de Eder Dam wel de aanvliegroute over het kasteel Waldeck heeft, maar dat deze nu op de zuidoever is gesitueerd (in plaats van op de noordoever). De Lancasters draaien in de film over stuurboord op deze dam aan. Het filmen van de speciale effecten en het afwerken nam nog een heel jaar in beslag. Het enige, maar wel één van de belangrijkste, effect wat niet echt overtuigd, was de enorme waterkolom die ontstond als een bom explodeerde.

De eerste van de twee Koninklijke premières was op 16 mei 1955, 12 jaar na de historische aanval op de Ruhrdammen. Onder de aanwezigen waren onder andere verschillende overlevenden van de raid, zoals Martin en Foxlee. Ook aanwezig was de weduwe van Guy Gibson en zijn vader. De volgende dag was de tweede première. Ook hier waren weer verschillende oudgedienden van het 617 Squadron bij aanwezig, waaronder de Amerikaan Joe McCarthy.

Tegenwoordig is er een controverse over de film uitgeroepen. Aangezien de makers naar waarheid het verhaal wilden vertellen, werd de hond van Gibson, de zwarte labrador Nigger opgevoerd, mede vanwege dat het een essentieel onderdeel van het verhaal is. Vlak voor vertrek naar de dammen, kwam Gibson zijn hond om het leven door een aanrijding met een auto. Er werd besloten dat het morse codewoord 'Nigger' zou luiden als de vliegers zouden zien dat de dam zou breken. Er is al jaren sprake van een remake van The Dam Busters, maar de tijden zijn veranderd, en zoekt men een geloofwaardig alternatief voor 'Nigger',... Persoonlijk lijkt het mij geschiedvervalsing. Of een remake er ooit komt is de vraag, het is ijzig stil rond deze nieuwe productie.

Na ruim vijftig jaar blijft de oorspronkelijke film een spannend en ijzingwekkend avontuur. De film maakt de raid niet romantisch, maar is een blijvend eerbetoon aan die paar jonge mannen die hun leven opofferden in de hoop de oorlog te verkorten.

Een jaar na The Dam Busters, in 1956, contracteert Fox Todd voor de film D-Day the Sixth of June, met tegenspeler Robert Taylor. Meer een liefdesdrama dan een oorlogsfilm, zien we Richard Todd verwikkeld raken in een driehoeksverhouding. Captain Brad Parker (Robert Taylor), een Amerikaanse paratroeper die door verwondingen na een sprong op het Hoofdkwartier van het 'European Theatre of Operations' in Londen werkt, raakt verliefd op de vriendin van Lieutenant Colonel John Wynter (Richard Todd). Parker komt later terecht bij 'Special Force Six' welke de opdracht hebben om vlak voor de D-Day landingen zwaar geschut moeten uitschakelen. Voor de missie van start gaat wordt de commandant, Edmond O'Brien als Lieutenant Colonel Alexander Timmer, ontheven uit zijn opdracht vanwege dronkenschap, en vervangen door Lt.Col. Wynter (Todd).

Ondanks een voor die tijd acceptabel bedrag van bijna 2 miljoen dollar, moest regisseur Henry Koster gebruik maken van achtergrond projectie tijdens de actie scènes. Met slechts 80 soldaten en twee landingsboten doet het erg amateuristisch aan. Hoe anders zou dat in 1961 gaan toen The Longest Day in productie ging,...!

Ian Fleming, de auteur van de James Bond boeken, zag in Richard Todd de acteur die Bond moest spelen in 'Dr.No'. Helaas voor Todd ging deze rol naar de toen nog onbekende Sean Connery. Richard Todd heeft ongeveer 50 films en verschillende theaterproducties op zijn naam. De meeste films waren thrillers of drama's. Andere oorlogsfilms waar Todd zijn opwachting in maakte waren 'Yangtse Incident: The Story of H.M.S. Amethyst' (1957), 'Danger Within' (1958, over krijgsgevangenschap) en een kleine rol in 'Operation Crossbow' (1965, ook van de regisseur van 'The Dam Busters', Michael Anderson). In 1987 verscheen het eerste deel van zijn memoires “Caught in the Act”. Todd sprak ook documentaires in, zoals “Wings over the World” die hem in de jaren tachtig terug bracht in de Lancaster (PA474) van The Battle of Britain Memorial Flight.

Ook bleef Todd tot op het einde van zijn leven betrokken bij herdenkingen van de 'Dambusters' raid. In 2008 was zijn laatste herdenking bij de Derwent Dam, in gezelschap van de laatst levende piloot van de aanval op de Roerdammen, Les Munro. Richard Todd zou tweemaal trouwen (en scheiden). Twee van zijn vijf kinderen pleegden zelfmoord. Seamus Palethorpe schoot zich door het hoofd in 1997 in een depresieve toestand. Peter Todd beroofde zichzelf van het leven tijdens een huwelijkscrisis in 2005. Deze twee verliezen kwamen hard aan bij de toen reeds op leeftijd zijnde Todd. Op 3 december 2009 overleed Richard Todd op 90 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.