De twee broers, David en Gene Dewhurst zouden voor een schok zorgen voor het Utah Beach Museum. De vader van de twee broers, Colonel David Dewhurst, was in de Tweede Wereldoorlog piloot op een B-26 Marauder bommenwerper bij het 553th Bomb Squadron, 386th Bomb Group, 9th Airforce. Op 6 juni, 1944, vloog Dewhurst, met reeds 85 missies achter zijn naam, als laatste zijn bommenwerper over het landingsgebied om Duitse posities te bombarderen. Drie minuten later kwamen de eerste grondtroepen aan land op Utah Beach.

Dewhurst overleefde de oorlog maar kwam tijdens een auto-ongeluk in 1948 om het leven. In 2007 besloten, de toen 61 jarige, David Dewhurst Jr., de gouverneur van Texas, en zijn 60 jarige broer Gene Dewhurst, een bezoek te brengen aan Normandië om de plek te zien waar hun vader onder andere zijn missies had gevlogen. In het Utah Beach Museum kwamen ze, tot hun grote verbazing, de naam tegen van hun vader op een vluchtplan van de operatie. Door bemiddeling van het museum kwamen de broers in contact met een boordschutter die met hun vader had gevlogen.

Bovenstaande foto toont B-26 Marauder, 14-31615, YA-W 'Hell's Angels' van het 555th Bomb Squadron, 386th Bomb Group. Deze vloog op 18 november 1944 een missie samen met het 553rd Bomb Squadron waarin ook 'Dinah Might' meevloog. Het doelwit was nabij de Duitse stad St. Wendel. Captain Philip Tener leidde de eerste groep van 18 B-26 bommenwerpers in 'Hell's Angels'. In de tweede groep leidde Major Hoover van het 553rd Squadron in B-26 41-31606 AN-S 'Rat Poison' 18 Marauders waaronder 'Dinah Might', deze dag gevlogen door Captain Robert Harris. Tijdens de vlucht naar het doel was het Duitse luchtafweer intens te noemen. 'Son of Satan' werd getroffen en slechts één bemanningslid wist te ontsnappen uit de verloren Marauder. Ook een tweede B-26 werd getroffen, hier wisten drie uit het toestel weg te komen.

De volgende Marauder welke getroffen werd was B-26B, 41-31576, AN-Z ‘Dinah Might’. De bakboordvleugel kreeg een directe inslag te verduren en er ontstond een brand. Er werd het signaal gegeven om het toestel te verlaten. De drie schutters achterin waren de eerste die zonder veel problemen uit de bommenwerper sprongen. De navigator en bombardier wisten via het neuswielluik te springen. Ook de co-piloot sprong in een vrije val weg van het snel dalende toestel. De laatste was piloot Robert Harris. Alle vliegeniers van ‘Dinah Might’ overleefden hun sprong om vervolgens in Duitse gevangeschap te belanden. De andere toestellen keerden terug op hun basis, Beaumont sur Oise, Frankrijk al waren er verschillende vol gaten geschoten. 'Hell's Angels', 'Hell's Bell II', 41-31789, YA-A en 'More Spam Burger', 43-34436, YA-F maakten gecontroleerde crash landingen waarbij 'Hell's Bell II' geheel afgeschreven moest worden.

De dankbare broers besloten het museum financieel te steunen met twee miljoen dollar om het verouderde museum geheel op te knappen en een vleugel eraan te koppelen waar een vliegtuig in kon worden geplaatst. Niet zo maar een vliegtuig, maar een Martin B-26 Marauder bommenwerper. Met slechts enkele bewaard gebleven toestellen van dit type, wisten de broers de unieke B-26G, 44-68219 van het Musée de l’Air, Le Bourget te leen te krijgen om tentoongesteld te worden in het UTAH Beach Museum. De B-26G Marauder, die metaalkleurig in de Vrije-Fransen codering was uitgevoerd, werd geheel in de kleuren gebracht van de B-26B, 41-31576 ’Dinah Might’ van het 553th Bomb Squadron, 386th Bomb Group waarmee Col. Dewhurst had gevlogen. De Marauder mocht van Musée de l’Air voor vijf jaar naar het UTAH Beach Museum met de hoop op een verlenging (nu, in 2024 staat de Marauder nog steeds keurig in de tentoonstelling).

Vanwege de B-26 is een belangrijk deel van het museum nu ingericht met betrekking op de bombardementen. Maar dankzij de gulle donatie konden ook enkele kwetsbare objecten van de ondergang worden gered, zoals de LCVP (Landing Craft, Vehicle and Personnel) en één van de twee LVT’s Buffalo’s die jaren voor de deur als blikvanger hadden gelegen. De LCVP kreeg een eigen ruimte in het museum, net als de, zo goed als dat nog mogelijk was, gerestaureerde LVT (Landing Vehicle Tracked). Het museum is duidelijk ruimer en overzichtelijker geworden, mede omdat één van de twee DUKW’s verdwenen is. De souvenirs winkel is ook veel ruimer en met een beter assortiment gevuld.

Niet alleen heeft het museum de beschikking over deze grote objecten. Ook in de vitrines liggen verschillende objecten die zeer de moeite waard zijn om te bekijken. Met name de vitrines over de inzet van de parachutisten van de 101st Airborne Division spreken tot de verbeelding. Maar ook een sculptuur dat herinnert aan de inzet van de oorspronkelijke bewoners van de Verenigde Staten, de Indianen is een opvallend object. Het is een 'Indian Chief' van de Comanche stam met daaronder geschreven dat het 'code talkers' betrof die een goede landing hadden gemaakt, maar wel op het verkeerde deel van UTAH Beach.