De lessen werden door burger instructeurs gegeven, vaak maar een paar jaar ouder
dan de 18 jarige jongens die ze onder hun 'vleugels' hadden. In het logboek van Dickerson staat als
instructeur dan ook geen rang voor de naam, maar Mr (Mister). Op 27 november 1941 behaalde Dickerson zijn brevet op de AT-6, BL211.
Een AT-6 trainer van de BFTS
Na 28 weken en ongeveer 150 uur vliegtraining
keerden de nu van ‘wings’ voorziene piloten terug voor de vervolgopleiding bij de Operational
Training Units (OTU). Sommigen werden vanaf de training direct doorgestuurd naar operationele
squadrons, waar tot wel 50% van de onervaren piloten zouden omkomen door ongelukken.
Ook Edgar Dickerson werd verder opgeleid na zijn basis opleiding om zich de Spitfire eigen te maken om vervolgens ingedeeld te worden bij het 64 Squadron. Op 7 september 1942 snoerde de 19 jarige Sergeant Pilot Edgar Lawrence Dickerson zich in de Spitfire
Mk IX, BR602, een Spitfire die op dat moment 75 uur op de klok had. Rond 10.05 uur duwde Dickerson het gas open en stormde BR602 naar voren om even later los te komen,... de missie was begonnen.
Edgar Dickerson zijn eerste vlucht in
een Spitfire zal in een Mk Vb zijn geweest.
Hierboven Mk Vb's van No. 64 Squadron in een 'blast pen'
No. 64 Squadron, was op dat moment onderdeel van de zogenaamde Hornchurch Wing,
welke toen bestond uit No. 64, 122 en 340 (Free French) Squadron. Dickerson en de andere piloten
zullen nog regelmatig met hun gedachten bij hun voormalige Wing Commander zijn geweest die
op 15 juli was omgekomen. De Hornchurch Wing werd in die tijd geleid door
de legendarische Brendan E.F. 'Paddy' Finucane, een ace met 28 overwinningen op
zijn naam. Tijdens een missie, op 15 juli 1942 over Frankrijk werd zijn Spitfire getroffen door
grondvuur. Finucane DFC** DSO maakte een ‘ditch’ in Het Kanaal, maar ging helaas met zijn
Spitfire ten onder. Hij werd slecht 21 jaar.
Wing Commander Paddy Finucane,... big shoes
to fill for Dickerson,...
Het leek een gewone start van een werkweek, deze maandag 7 september 1942.
De opdracht voor de Hornchurch Wing was
topcover verzorgen voor 29 B-17 Flying Fortresses van 97th en
301st Bomb Groups, 8th USAAF. Maar dat dit een gevaarlijke missie kon zijn,
was op 4 september gebleken toen tijdens een escorte van B-17's naar Morlaix
elf van de twaalf begeleidende Spitfires zonder brandstof kwamen te zitten op de
hoogte van Brest, mede veroorzaakt door het slechte weer en navigatiefouten. Vier piloten
kwamen om het leven en zeven werden gevangen genomen. Maar of deze ramp van drie dagen eerder
bekend was bij de vliegers van 64 Squadron, is gissen.
Na het formeren van de bommenwerpers zou de formatie op Rotterdam
aanvliegen om de havens aldaar met een bezoek te vereren. Mocht het doelwit
niet zichtbaar zijn door een wolkendek, dan zou eventueel Utrecht het ‘Secondary Target’
worden. Naast de Hornchurch Wing vlogen ook andere Spitfire squadrons mee
in de escorte van de bommenwerpers, om de flanken te dekken, zoals het 133 'Eagle' Squadron
en Poolse Spitfires van de 1st Polish Fighter Wing.
Globale weergave van de missie op 7 september 1942
Rond 10.30 uur bereikte de formatie de vijandelijke kust. Iedere vliegenier
stond gespannen, en blikte door hun plexiglas of er geen Duitse jagers in de lucht
waren. Soms zagen de piloten in hun Spitfires de schittering van de
geschutskoepels van de B-17 bommenwerpers als deze draaiden om gereed te zijn om het vuur
te openen op vijandelijke jagers.
De Duitse Fw 190 jagers die opereerden in deze sector waren van
4. Staffel van II. Gruppe, Jagdgeschwader 1 welke op Woensdrecht gestationeerd was.
JG 1 vloog pas vanaf eind mei 1942 volledig met de Fw 190A.
Het andere Jagdgeschwader in deze sector waren de 7, 8 en 9 Staffel
van III. Gruppe, Jagdgeschwader 26 welke van Wevelgem opereerden met de Fw 190A.
JG 26 was in augustus 1941 als eerste Jagdgeschwader uitgerust met de Fw 190A.
In september 1942 stond JG 62 onder leiding van Gruppenkommandeur Hauptmann
Josef 'Pips' Priller.
Een Fw 190 van II. Jagdgeschwader 1
Jagdgeschwader 1, op Woensdrecht, werd noordelijk gestuurd om de B-17 bommenwerpers te onderscheppen.
Zeven Fw 190's van II. Jagdgeschwader 1, onder leiding van Oblt Olejnik, probeerden de
formatie Geallieerde vliegtuigen te verstoren, maar wisten geen
overwinningen te behalen. Eén Fw 190 viel ten prooi aan de boordwapens van de Geallieerden, waarbij
Lt Karl Endrizzi het leven liet toen zijn kist op ongeveer 30 kilometer uit de kust van Rotterdam
in de Noordzee stortte. Waarschijnlijk werd Endrizzi neergeschoten door P/O W.H. Baker van 133 Squadron.
Een andere Fw 190, van Fw Kaiser, werd beschadigd en maakte op de vliegbasis Valkenburg een crash landing.
B-17E Flying Fortress 41-2578 ’Butcher Shop’ van 97th BG,
was de oudste en langst opererende B-17E in de USAAF
97th Bomb Group bestond uit de 340th, 341st, 342nd, en 414th Bombardment Squadron – Heavy. Deze
groep was gestationeerd op Polebrook en Grafton Underwood. De eerste missie, een vlucht
op Rouen, van de Eight Army Air Force werd op 17 augustus 1942 uitgevoerd door B-17’s van
97th BG. Vanwege deze speciale vlucht vloog de groepscommandant Col. Frank A. Armstrong de B-17E
’Butcher Shop’, met naast hem als co-pilot, Major Paul W. Tibbets (later beroemd
geworden als de piloot van ’Enola Gay’ die op Hiroshima de eerste atoombom liet
vallen). In de tweede aanvalsgroep vloog de commandant van de Eight Air Force Bomber Command,
General Ira C. Eaker mee.
En nu, drie weken later, op 7 september 1942, mochten onder andere de Spitfires
van de Hornchurch Wing de top-cover doen voor
18 bommenwerpers van deze legendarische Bomb Group. De andere 11 B-17 bommenwerpers werden
geleverd door 301st Bomb Group, 352 en 419 Squadron, die hiermee hun derde operationele missie
vlogen. De missie was geen succes en de verstoring door de Duitse jagers noopte de
bommenrichters hun lading in een zogenaamde in 'Notwurf' (zoals omschreven door de Duitsers) af te werpen.
De positie van de crash-site (onder Brugge)
en basis van JG 26, Wevelgem (Kortrijk)
Om 10.40 uur kon tussen het geronk in de lucht van de bommenwerpers en jachtvliegtuigen een zware dreun
opgemerkt worden. Een Spitfire was neergestort ter hoogte van Sint-Michiels, bij Brugge, in het Tillegembos. Seconden
later sloeg een piloot te pletter langs de Titecastraat, zijn half geopende parachute had hem niet voldoende kunnen
afremmen. Onderzoek op het lichaam wees uit dat het Sergeant Pilot Edgar Lawrence Dickerson betrof. Zijn lichaam
werd ter aarde besteld, maar het wrak van zijn toestel bleef diep begraven voor het in 2013 werd geborgen.
Het is onduidelijk wat de crash van de Spitfire BR602 heeft veroorzaakt. Er zijn geen Duitse claims bekend van die dag
in deze bewuste regio. Speculerende zijn er maar enkele mogelijkheden die verantwoordelijk kunnen zijn voor
deze crash. Aangezien Dickerson is 'uitgestapt' boven bezet gebied, was er dus in zijn ogen geen mogelijkheid
om Engeland te bereiken. Een ernstige motorstoring of schade aan zijn Spitfire was dus al reeds significant.
Geen piloot heeft
zin om uit zijn vliegtuig te springen, zeker niet boven bezet gebied. Als het even kan zal hij proberen
zo ver mogelijk te komen, richting Engeland.
De parachute in de Spitfire was
tevens het kussen waar de piloot op zat
Zoals het er nu naar uit ziet, was het motorvermogen tot
nul gereduceerd. De Spitfire had enkele zwakke punten die het toestel in grote problemen konden brengen,
en één van deze was een beschadiging, een kogel of scherf was voldoende, aan 'Coolant Header Tank' gevuld met de koelvloeistof Glycol. Als deze
lekte dan stopte de motor acuut, want de koeling was weg. De mogelijkheid bestaat dat Spitfire Mk IX,
BR602 beschadigd is geraakt door Flak of een motorstoring. Op voldoende hoogte zag Dickerson de
hopeloze situatie waarin hij zich bevond, de
sputterende motor, en zwevende zou hij de kust van België niet eens halen. Wetende dat hij naar alle
waarschijnlijkheid krijgsgevangen zou worden als hij per parachute in België zou landen, verkoos
hij toch deze optie boven het andere waarschijnlijke,... crashen met zijn Spitfire. Dickerson
zal zijn toestel gerold hebben, en zich uit de cockpit hebben laten vallen, waarop de parachute wellicht
beschadigd is geraakt en niet volledig ontplooide.
De zilverkeurige tank, aan de voorzijde van de Merlin, is de Coolant Header Tank
Maar als luchtafweer geschut, of een 'normale' motorstoring niet de oorzaak was van de
crash van Dickerson, en toch aangeschoten zou zijn door een Duitse jager, maar niet door
de Duitse vlieger als zodanig opgemerkt werd, omdat hij Dickerson zijn Spitfire
na het aanschieten wellicht uit het oog had verloren en geen
claim kon maken van schade. Welke Duitse
eenheid zou dan toch aanspraak hebben kunnen maken op Spitfire BR602?
De Fw 190's van III/JG 26, waren vanaf Wevelgem vertrokken, en onderschepten
Spitfires op deze dag. Eén van de Spitfires van het RAF 302 (Pools) Squadron, onderdeel
van de 1st Polish Fighter Wing, gevlogen door P/O Tadeusz Zdzitowiecki werd aangeschoten
door Unteroffizier Alfred Niese ter hoogte van Duinkerken. Zdzitowiecki wist zijn verloren Spitfire Mk V (AR280)
te verlaten en landde per parachute veilig in Het Kanaal waar hij enige tijd later door de
Britse Air-Sea Rescue (ASR) uit werd opgevist. Maar een verdere claim ter hoogte van Brugge werd niet opgetekend
bij Jagdgeschwader 26.
Het andere Jagdgeschwader, JG 1 vanaf Woensdrecht, claimde geen Spitfire(s) op 7 september, maar zaten
op Woensdrecht dichter op de route ten opzichte van Dickerson. Theoretisch zou dus een Fw 190 van dit
Jagdgeschwader het dichtst in de buurt kunnen zijn geweest als kandidaat welke Dickerson,
en zijn BR602, te grazen heeft kunnen nemen. Maar het afschieten van Lt Karl Endrizzi door
P/O W.H. Baker van 133 Squadron zou er op wijzen dat de Staffel van JG 1 te noordelijk zat en
eerder bezig waren de bommenwerpers te onderscheppen, dan de begeleidende Spitfires.
Focke Wulf Fw 190A2 van Stab Jagdgeschwader 26 (Bruno Hegenauer)
P/O Sniec Czeslaw
van 302 Squadron claimde een Fw 190A van Jagdgeschwader 26 (maar JG 26 zou volgens eigen rapporten geen
verliezen hebben geleden op 7 september). Deze schermutselingen deden zich vooral voor
boven Het Kanaal tussen Dover en Duinkerken rond 10.20 uur (ook zijn er bronnen die hier 10.40 uur
als onderschepping noteren, zoals "JG 26 Luftwaffe Fighter Wing War Diary: 1939-42" door
Donald Caldwell). Hiermee wordt eigenlijk Jagdgeschwader 26 uitgesloten als schuldige aan de crash van Dickerson.
Op de volgende pagina wordt Spitfire BR602 gelokaliseerd en geborgen
