Anderhalf jaar na de geslaagde trip, in september 2012, door de Normandië, begon het weer te kriebelen. In overleg met Dirk en Ingrid van Ideetours® werd besloten om in september 2014 weer een rondreis te organiseren. De reis werd grotendeels het zelfde als in 2012. Aangezien het zo weinig verschilde, zijn hieronder slechts enkele hoogtepunten aangestipt gelardeerd met anekdotes.

De blauwe tekst bij de datums verwijst naar de pagina van de aankondiging van de battlefieldtour.

Zondag 21 september 2014

Vertrek naar Normandië vanuit Andijk. Vanwege de 700 kilometer staat deze dag in het teken van rijden naar Caen. Onderweg houden wij u graag bezig door reeds het één en ander als opwarmer voor te schotelen, zoals de film 'The Longest Day' (de Langste Dag).

Aan het einde van de middag arriveerden we in Caen en was het even zoeken naar het Campanile hotel in Hérouville-Saint-Clair (Caen-Nord). Na een goed verzorgd diner, was het op tijd naar bed om uitgerust te beginnen aan de tour,.

Maandag 22 september

We starten de tour vandaag bij de beroemde Pegasus brug, alwaar we het museum bezoeken en waar u verteld wordt over de hachelijke strijd rond de bruggen in dit gebied. Dan door naar Batterie de Merville voor een indrukwekkende ervaring. Om de dag rustig te beginnen wordt er later op de dag doorgereden naar Honfleur om daar langs het haventje te scharrelen en wellicht een terrasje te pikken.

Je moet het treffen, het is niet altijd zonnig in Normandië, maar deze dag begon prima. Bij de Pegasus was het nog frisjes, maar de toehoorders waren geïnteresseerd. Na het bezoek aan het nabijgelegen museum was het door naar Ranville, voor onder andere de Britse begraafplaats. Voor de lunch vertrokken we voor een korte rit naar Merville-Franceville-Plage, waar aan de kust voldoende restaurantjes zijn, of waar men wat kon halen bij de lokale supermarkt.

Hier en daar ziet u de naam Menno onder de foto's staan, dit was jarenlang mijn collega in mijn werkzame jaren,... Na de middag is de eerste stop de kazematten van Merville. Om de eerste dag een beetje rustig af te ronden rijden we door naar Honfleur voor een wandeling of een terrasje,...

Dinsdag 23 september

De dinsdag beginnen we in Ouistreham, in het gebied dat als Sword Beach bekend staat. Via Courseulles-sur-Mer door de de Brits-Canadese sector. In Arromanches wordt een stop gemaakt voor de lunch. Na de middag naar Batterie de Longues en haar kazematten waar de originele kanonnen nog zijn bewaard. Vervolgens naar Bayeux voor een bezoek aan de Britse begraafplaats en het nabijgelegen museum (facultatief), of u kunt op eigen gelegenheid Bayeux verkennen.

Ook vandaag bleef het mooie weer aanhouden. Via de sector Sword reden we richting Arromanches. Hier en daar maakten we een stop, zoals in het deel Queen van sector Sword. In Arromanches werd de lunch genoten. Vervolgens om 15.30 uur naar Bayeux, voor het keuzemoment, of gelijk de stad in, of naar het museum en de nabijgelegen begraafplaats. Het was een beetje half om half wat men besliste. Om 17.00 uur was iedereen weer present en konden we een verrassing aanbieden, nog even een laatste stop bij Le Grand Bunker in Ouistreham.

Woensdag 24 september

Deze woensdag maken we ons even los uit het oorlogsgebeuren. Vandaag maken we een ontspannende trip naar het indrukwekkende Le Mont St. Michel.

Ook dit jaar, net als in 2012, werd deze dag doorgebracht op de Mont St. Michel. Het was daar, zoals altijd, smoor druk. In de hoofdstraat kon men over de koppen lopen, maar in de kerkelijke ruimtes was het een stuk rustiger. Ook als men de buitenste wandelpadden nam, met uitzicht over het water, kwam men weinig mensen tegen. Het bewijs dat de mens een kudde dier is en ieder souvenirwinkeltje overvol moet zijn, vanwege de 'unieke' prullaria.

Na het doorsnuffelen van alle hoeken van de 'mont' werd het tijd voor een lunch in de, ook overvolle, restaurantjes. Maar we vonden een tafeltje en we kregen direct een menu onder de neus geschoven. Corry en mijzelf kozen voor een gegrilde steak, maar Menno bestelde een lekker braadworst met frietjes. Alles werd snel uitgeserveerd, want het devies was, 'snel eten en wegwezen voor een nieuwe lading klanten,...' Terwijl wij het mes en de vork in ons voer staken (de steak zag er op het menu drie keer zo dik uit), schoof Menno zijn bord van zich af, "dit moet ik niet,..." Een bleke opengescheurde worst scheidde een zeer onaangename geur af, een penetrante staat van ontbinding drong zich op. We riepen de norse ober aan tafel en vertelden hem dat de worst was bedorven,... neen, we hadden het verkeerde besteld, dit was de onvolprezen Franse 'lekkernij',. ANDOUILLETTE (van de hoogste klasse, 5 maal een A). We probeerden uit te leggen dat de ongewassen darm gevuld met varkensorgaan restjes niet op het menu van Nederlanders zat. Onverschillig liep de ober weg, gewoon betalen, er was geen verdere service.

Onderwijl kwamen reizigers uit onze groep eens kijken aan onze tafel of het een goed restaurant was. Neen, ga hier niet eten, ze zijn alleen op je geld uit. Aan de bar werd onderwijl een kwaad gesprek gevoerd tussen enkele obers,... We zaten hoog in het restaurant, en we hadden zicht op de lagere gaanderij en zagen daar ook mensen van onze groep duimen opsteken met de vraag "is het daar goed vertoeven?" Ook hier zwaaide ik ze met grote gebaren, kokhals bewegingen en afgesneden keel gebaren door naar een ander restaurant. Nadat we zo verschillende mensen weg of door hadden gestuurd, kwam de norse arrogante ober toch maar naar de tafel gesneld. Hij merkte dat zijn gedrag klanten kostte. Met een bitse "no pay for Andouillette", betaalden wij onze rekening voor de taaie 'steak', de bakjes friet en een biertje, en vertrokken. Later op de kamer gingen we eens op zoek wat dat Andouillette nu precies was, en kwamen zo op de website 'hurktoilet' terecht. Tranen met tuiten gelachen om de verhalen van Nederlanders die ook in de 'braadworst' waren 'gestonken'... Waarbij ook zelfs een handgemeen niet uit de weg was gegaan omdat een klant deze aan een moordaanslag grenzende smerige bedorven worst onder zijn neus was gezet,... Achteraf hebben we nog zeer lang dikke pret gehad om de Andouillette, en eigenlijk hadden we er misschien toch voor moeten betalen, want het verhaal was het geld waard geweest.

Donderdag 25 september

Deze dag vertrekken we vroeg in de ochtend voor de meest dramatische dag,... Omaha Beach. Eerste stop is het roemruchte strand waar uitgebreid wordt stilgestaan bij de hachelijke strijd die zich afspeelde in dit zwaarbevochten gebied. Vervolgens bezoeken we het indrukwekkende American Cemetery bij Colleville-sur-Mer. Vervolgens rijden we naar Vierville-sur-Mer naar het gebied waar ook zwaar gevochten is. Vol van emotie stoppen we voor de lunch in Grandcamp-Maisy. Na de middag gaan we naar het indrukwekkende gebied Pointe du Hoc, om de dag af te sluiten met het Duitse oorlogskerkhof bij La Cambe (weerconditie is een factor).

Ondanks het vroege uur waren de mensen opgewekt, en kwebbelenden al uitgebreid met elkaar in de bus. Maar toen de dvd van 'Saving Private Ryan' begon te spelen stoten de gesprekken al snel, en na twintig minuten, toen we Colleville-sur-Mer binnen reden, was iedereen muisstil,... Het blijft een schokkende introductie om Omaha Beach op deze manier aan te doen. Na de lunch deden we Pointe du Hoc aan om vervolgens naar de Duitse begraafplaats af te reizen. Net als in 2012 een korte lezing over Michael Wittmann bij zijn graf. De dag was een beetje omfloerst begonnen qua weer, maar toen de zon eenmaal doorbrak bleef die de gehele dag ons goed gezind.

Vrijdag 26 september

De laatste dag van de tour langs de stranden wordt een drukke dag. Deze dag staat in het teken van Utah Beach. Onderweg, via Carentan, wordt u alles uitgelegd wat zich hier afspeelde. Er wordt een bezoek gebracht aan Angoville-au-Plain, Ste-Marie-du-Mont en de ochtend wordt afgesloten in het Utah Beach Museum. Via de kust gaan we noordwaarts, via Batterie d'Azeville, naar de westkant van Ste-Mère-Eglise om bij de brug over de Merderet, nabij het monument 'Iron Mike', stil te staan bij de verschrikkelijke strijd die zich hier afspeelde. Als afsluiting bezoeken we daarna Ste-Mère-Eglise, waar wellicht de bekendste kerk in Normandië te vinden is, die waar parachutist John Steel enige tijd aan heeft gehangen. Hier kunt u ronddwalen of naar het fraaie Airborne Museum (facultatief) gaan.

De weergoden bleven ons goed gezind, al eindigde dag met bewolking. Hier en daar merkte je al aan sommigen dat het vermoeiende dagen waren. Iedereen bleef enthousiast, maar de spanningsboog om te luisteren was zwaar, dus daar speelde ik daar op in door niet te lang en te diep in te gaan op de materie. Men hoorde de gids wel, en luisterde naar de verhalen, maar ik vroeg mij af, wat zal er blijven hangen? Dirk en Ingrid vertelden de passagiers dat het bezoek aan 'Dead Man's Corner' voor rekening van Ideetours® was. De laatste stop in Ste-Mère-Eglise werd door veel reizigers aangegrepen om ergens in een café te gaan zitten, of op één van de vele bankjes op het centrale plein te genieten van een ijsje. En zo draaide de volle week vol van indrukken en emoties naar een einde.

Zaterdag 27 september

Vandaag keren we weer huiswaarts.

De terugreis ging mooi via schema. Ook dit jaar weer uiteraard de quiz en wederom een groot succes, waarbij vooral hilarisch werd gereageerd op de cadeaus. Terugkijkende was deze reis alweer beter dan die van 2012. Wellicht zat er in de komende jaren meer in het vat??

Helaas, zonder aanwijsbare reden, zou de tour die we bedachten voor 2016 niet doorgaan. We kregen de bus maar niet vol. We hadden maar een 25 man/vrouw en dat was veel te kort om kostdekkende te zijn. Tot verdriet van mij en Ideetours® moesten we met een zwaar hart de mensen die zich wel hadden opgegeven weer afberichten,... Zou het er ooit weer van komen??