(Click for English
version)
6th Airborne Division
82nd Airborne Division
101st Airborne Division
Zweefvliegtuigen
Home-page 'Slagveld
Normandië'
INLEIDING
Voormalig Duits zwaargewicht bokskampioen
Max Schmeling demonstreert zichzelf hier als Fallschirmjäger
Hij sprong op 20 mei 1941 tijdens de aanval op Kreta als onderdeel van
4.Kompanie/1.Bataillon/Fallschirmjäger-Regiment 3/7.Flieger-Division
Na proefnemingen door met name Rusland en Italië, werkte
eind jaren 30, van de vorige eeuw, Duitsland het idee verder
uit om de parachutist als een nieuw wapen te introduceren.
Gedropt achter vijandelijke linies bleek de 'Fallschirmjäger'
door zijn strategische vrijheid een overrompelende
demotivering voor de tegenstander te zijn. Als Winston
Churchill het gevechtspotentieel ziet van de Duitse
paratroeper tijdens de inval in Nederland en België, dringt
deze aan om ook in Groot Brittannië een dergelijke eenheid te
vormen. De Britten pakten het goed aan door een totaal nieuwe
parachute te ontwikkelen, het 'X-model'.
Het X-Model werd ook gebruikt door Amerikaanse luchtlanding eenheden
Het was een parachute
die zich geleidelijk ontplooide en daardoor minder blessures
veroorzaakte, tegenover de Duitse die met een ruk openklapte.
Hing de Duitse parachutist als een slappe pop aan zijn
parachute, de Britse variant gaf de paratroeper, door de
constructie van de riemen, een stabiele zittende houding
tijdens de afdaling. De riemen kwamen bijeen in een sluiting op
de borst, die met één klap alle riemen na de landing
ontgrendelden, zodat men snel uit het harnas kon stappen. Het
'X-model' bestond uit 28 segmenten ('taartpunten'), die een
diameter van 8.50 meter vormden. Ieder segment bestond uit vier
onderdelen. De buitenste strook was dichter geweven dan de
binnenste (de top) zodat de lucht geleidelijk door de koepel
kon ontsnappen en het en weer slingeren voorkwam.
De Amerikanen maakten in de Tweede
Wereldoorlog ook gebruik van het Britse systeem.
Fallschirmjäger (links) en deze Amerikaanse paratrooper (82nd Airborne Div.),
ze stralen het uit,... dit zijn 'vechtmachines'
Vouwden de Duitser en de Amerikaan zelf hun parachute, de
Britse paratroeper liet dit over aan een vrouw, de WAAF (Woman
Auxiliary Air Force). Dit bespaarde een stuk in de opleiding,
want er hoefde nu niet individueel getraind te worden in deze
procedure. Het meenemen van voldoende voorraden door de
paratroeper was het grote nadeel van deze vorm van opereren. De
para droeg als wapen meestal zijn geweer of een
pistoolmitrailleur, handgranaten en zijn dolk/bajonet.
Turqueville, 6 juni 1944; 'They don't like it
up'm, the cold steel!'
Deze paratroeper houdt met zijn M1 Garand
met bajonet een Duitser onder schot.
Een MKIIAI handgranaat hangt aan zijn M1936 gevechtsbretels, en aan zijn enkel een M3 dolk.
Tevens heeft hij een Duitse veldfles aan zijn M1936 pistoolriem
Voor de eerste snelle actie was de persoonlijke bewapening
voldoende maar op de lange termijn waren zware wapens
onontbeerlijk. Deze moesten via speciale dropping aangevoerd
worden. Duitsland ontwikkelde een container van 1.20 meter die
onder de vleugel van een Ju52 werd meegenomen. Dit bijna met
desastreuze gevolgen tijdens de landing op Kreta. Er ging
teveel tijd verloren naar het zoeken van de containers
(hierdoor verloor Hitler het vertrouwen grotendeels in dit
elitekorps). De Duitsers hadden
ook wel zweefvliegtuigen om voorraden aan te voeren, maar in te kleine aantallen om
afdoende de 'Fallschirmjäger' te bevoorraden. Naast bevoorradingzwevers, hadden Duitse
Fallschirmjäger ook de beschikking over een aanvalszwever, zoals de DFS 230.
Een geposeerde foto
met Fallschirmjäger en DFS 230 zwever
De geallieerden onderkenden dit probleem ook en
rustten hun paratroepers uit met een extra pakket van 50 kilo
die aan het been wordt bevestigd. Helaas bleek dat tijdens de
sprong dit pakket meestal van het been gerukt werd en dan
verloren ging. Het aanvoeren van voorraden en zware wapens
werd door de geallieerden opgelost door grote aantallen zweefvliegtuigen te bouwen en
deze als transporttoestellen in te zetten.
Tijdens
een oefening wordt een Jeep in een Horsa zwever geladen
Op D-Day waren drie Geallieerde luchtlanding
divisies actief, het Amerikaanse 82nd en 101st Airborne
Division en het Britse 6th Airborne Division. Ondanks de
verliezen die de Amerikanen lijden op het schiereiland
Cotentin, bleken de twee divisies daar van grote waarde. De
bescherming die zij boden aan de amfibische landing is van
onschatbare waarde gebleken. De verliezen op Utah Beach waren te overzien. Tijdens de gevechten rond
Carentan, kwam de 101st Airborne Division nog in contact met Duitse Fallschirmjäger eenheden.
Een duidelijke boodschap,
Britse para's gaan naar het vaste land van Europa
Ook
de Britse sector had veel baat bij de landingen van de 6th
Airborne Division ten oosten van de Orne. De ingezette divisies zorgden
er voor dat de Duitsers geen versterkingen konden aanvoeren
via de achterhoede en via de oost-en west flank. Het roept tevens de
volgende vraag op: Waarom is er geen luchtlanding eenheid
gedropt achter Omaha Beach ? Zonder de dreiging
van aanvallen van achteren konden de Duitse troepen zich
helemaal richten op de vernietiging van de amfibische landing
daar. Ook aanvoer van versterkingen werden hier niet gehinderd
door de storende factor van achter linies gedropte geallieerde
eenheden. Waren achter Omaha dit soort van paraeenheden
gedropt, dan was naar alle waarschijnlijkheid de landing op
Omaha Beach een stuk minder bloedig geweest, zoals op Utah
Beach en de Britse sector Sword. Wel met de kanttekening dat,
voornamelijk de Amerikaanse paradivisies op het Cotentin
nog al wat verliezen leden door verdrinking, neerstortende
zweefvliegtuigen en verdwaalde paratroepers.
Posters moesten jonge mannen overhalen toe te treden tot elite eenheden,... ...terwijl andere posters erop wezen dat het niet zonder gevaar was,...
Tot slot wil ik u even wijzen op een ietwat vreemd randverschijnsel dat de herinnering
aan de Duitse 'Fallschirmjäger'
levendig moet houden. Er zijn CD's verkrijgbaar waarop de oude strijdliederen van deze
gevechtseenheid zijn te beluisteren.
Nummers als Auf Kreta im Sturm und im Regen,
Wir sind die Männer vom Schirmer, Es donnern die Motoren, Uns gehört der blaue Himmel,
Fallschimjäger sind mutige Gesellen,
Wir tragen nicht Schmuck und Orden schwer, Wir sind die grünen Teufel, Fallschirmschützen tretet an,
Abgeschmiert aus 100 Metern en Ich hatt´ einen Kameraden laten niets aan de verbeelding over.
6th Airborne Division
82nd Airborne Division
101st Airborne Division
Zweefvliegtuigen
GA TERUG
|