SS-Obersturmbannführer Skorzeny zou met zijn eenheden tijdens het Ardennen Offensief, Unternehmen 'Wacht Am Rhein', ingezet worden om bruggen te bezetten in het Maasgebied vanaf Luik naar Namen. Dit zou moeten gebeuren met Duitse troepen die zich zouden voordoen als Amerikanen (of Britten) en zich zouden verplaatsen in buitgemaakte Amerikaanse voertuigen. Skorzeny had slechts vijf weken om 3300 man te voorzien van Amerikaanse uniformen en ze een basis training te geven als Amerikaanse GI. De opdracht aan Skorzeny kreeg de codenaam:...

Unternehmen 'Greif'

De belangrijkste eenheid die voorop zou opereren werd geleid door de Hauptmann Stielau. Deze groep van 80 man moest het meest overtuigende 'Amerikaans' zijn. De Stielau-eenheid bestond uit twee groepen, een sabotage groep, met acht Jeeps, en een verkennersgroep met zes Jeeps. Vierenveertig man van de verkennersgroep die uitgesproken het beste 'Amerikaans' waren, zouden vooruit gestuurd worden voor de hoofdmacht uit. De hoofdmacht, Panzerbrigade 150 werd verdeeld in 3 aanvalsgroepen, Kampfgruppe X, Y en Z. Van de ongeveer 2500 vrijwilligers voor de operatie spraken slechts 400 eenvoudig Engels en slechts een stuk of 10 waren vloeiend in het Amerikaans accent. De rest kwam niet verder dan 'yes', volgens Skorzeny;...'Konden ze nooit voor een Amerikaan doorgaan, of een Amerikaan laten geloven dat ze met een GI van doen hadden,... niet eens een dove'.

Waren de manschappen lastig samen te voegen vanwege dat de meesten niet of nauwelijks Engels spraken, laat staan in Amerikaans accent, de Geallieerde voertuigen waren nog lastiger te bemachtigen. Skorzeny had zijn zinnen gezet op; 150 Sherman tanks, 32 pantserwagens, 200 vrachtwagens en 150 Jeeps,... maar hij kon slechts twee Sherman tanks bemachtigen (die al snel uitvielen), twee pantserwagens, rond de 70 vrachtwagens en 15 Jeeps. De rest van het voertuigenpark bestond uit Duits materieel, 70 tanks, waaronder vijf Panther tanks, twaalf pantservoertuigen en vijf aanvalskanonnen, omgebouwd tot 'Amerikaans' voertuig met de kentekens van de 5th Armored Division. Skorzeny verwachtte niet dat een enkele Amerikaan er in zou trappen,... of het zou een hele jonge onervaren moeten zijn, die heel ver weg stond,... en midden in de nacht!

Op deze Panther tank (als een 'M10 Tank Destroyer') zijn de opschriften duidelijk:
zogenaamd van de 5th Armored Division
(let op de XY markering, als aanduiding behorende tot Panzer Brigade 150)

Half november was zijn brigade nog op zoek naar 1500 Amerikaanse helmen. Ook de uniformen waren een ratjetoe aan stukken. Het meeste was zomerkledij voorzien van krijgsgevangenen emblemen (POW; Prisoner of War). Skorzeny had een aantal van zijn commando's voorzien van Britse uniformen die gedropt waren voor de Nederlandse ondergrondse (dat geloofde men tenminste in Engeland, maar ze waren door het 'England Spiel' gedropt voor de Duitse spionnen in Nederland, zie vorige bladzijde).

Zomer 1944, een buitgemaakte Amerikaanse M8 Armored Car Greyhound
(In de markeringen van de Amerikaanse 3rd Armored Division)
Dit soort buitgemaakte voertuigen werd ingezet tijdens het Ardennen Offensief

De manschappen moesten in training om een georganiseerd karakter te krijgen. Hiertoe werden ze 'opgesloten' in een kamp bij Grafenwöhr. Afgesloten van de buitenwereld, zonder contacten te mogen hebben met familie, probeerde men de rekruten ‘Amerikaanse’ GI’s te maken. De geheimhouding van de komende operatie was zo belangrijk in de ogen van Skorzeny, dat een soldaat die het waagde naar huis een brief te sturen waarin enkele woorden verkeerd waren geformuleerd, de kogel kreeg. Skorzeny trainde de mannen Amerikaanse manieren zoals; kauwgum kauwen, schelden, rondhangen en slenteren. In ieder geval moest uit het systeem de specifieke Duitse soldaat, de hiel klakkende soldaat, als die een order ontvangt van een meerdere, iets wat in de genen verankerd was van de Duitse soldaat. Enkelen werden zelfs in POW kampen ondergebracht om de kleine finesses te leren. Skorzeny begon zich zorgen te maken over de 'rechtsgeldigheid' van de operatie met betrekking tot de 'verklede' manschappen. Hij vreesde dat zijn mannen bij gevangen neming als spionnen geëxecuteerd zouden worden. Duitse 'rechtsgeleerden' beweerden dat het binnen het oorlogsrecht viel zolang ze hun 'vijandelijke' kledij maar uitdeden voor ze het vuur zouden openen. Skorzeny wist dat hij in die 'strategie' weinig vertrouwen kon hebben.

16 December 1944, Operatie Greif gaat van start
(links een buitgemaakte Amerikaanse Half Track)

Als in de vroege uren van zaterdag 16 december, 1944 de aanval wordt ingezet loopt de Panzerbrigade 150 gelijk hopeloos vast bij de opgeblazen brug bij Losheim. Met uren vertraging realiseert Skorzeny, in zijn hoofdkwartier te Schmittheim, dat zijn troepen nooit die verrassingsacties konden maken die van tevoren gepland waren. Skorzeny stapte vervolgens in zijn Kubelwagen en reed richting Losheim. De wegen waren hopeloos verstopt, en de laatste negen kilometer moest hij te voet afleggen. Aan het front sprak hij zijn commando's die vol goede moed waren en hoopten snel naar voren te kunnen gaan. Er werden enkele Amerikaanse gevangenen achter de linies gebracht en, dat gaf Skorzeny vertrouwen, van hen hoorde hij dat de Duitse aanval de Geallieerden volkomen had verrast. Maar de zaak zat muurvast. De eerste dag had voor Skorzeny nog weinig opgeleverd en hij hoopte dat Kampfgruppe Peiper voor hem een bres kon maken waarin zijn commando's mee konden. Gelukkig had hij de Jeep teams en zeven andere voertuigen vooruit gezonden om de nodige verwarring te creëren onder de Geallieerde troepen. Eén team veranderde de wegbewijzering bij het kruispunt van Mont Rigi in de ochtend van de 17de december. Hierdoor nam het 16de Regiment van de 1st US Infantry Division de langste route naar Waimes.

Wegbewijzering veranderd, nagespeeld in de film 'Battle of the Bulge' (1965)

Een ander team wist Malmédy binnen te dringen en zelfs in een café een glas te drinken met een Amerikaanse GI. Dit team bracht rapport uit dat er alleen maar service eenheden in Malmédy waren en dat deze zich terug zouden trekken. Deze informatie zou leiden tot een aanval van de eenheden onder leiding van Skorzeny op Malmédy. Een ander team wist zoveel onrust te zaaien onder passerende Amerikanen dat deze besloten terug te keren. Er was ook een team dat de telefoondraden wist te knippen tussen de hoofdkwartieren van Hodges en Bradley. Eén groep wist daadwerkelijk de Maas te bereiken. Maar er waren ook tegenslagen. Een commando die zich wilde overgeven aan de Amerikanen kwam er achter dat hij tegen een MP sprak die ook tot Skorzeny's commando's hoorde. Om dit soort zaken te voorkomen was er een serie van herkenningstekens bedacht om aan te geven dat die tot de Panzerbrigade 150 behoorde. Hun voertuigen droegen kleine gele driehoeken en die kanonnen voerden hadden deze wapens op 'negen uur' staan. Overdag droegen de manschappen een roze of blauwe sjaal, bij nacht flitsten ze met rode of blauwe lichten. Toch vielen Skorzeny's teams op. Amerikaanse Jeeps hadden meestal maar twee personen aan boord, terwijl Skorzeny's teams met drie of vier man rond reden. Toen de Amerikanen op de hoogte waren van het achter de linie werken door Duitse commando's werden de Amerikanen erg voorzichtig. Maar de commando's maakten meer fouten. Eén team durfde om 'petrol' te vragen bij een brandstof opslag,... ze hadden naar 'gasoline' moeten vragen! Deze groep werd direct gevangen genomen.

Een gesneuvelde Duitse commando bij zijn gestolen Jeep,...

Op 18 december naderde een Jeep een wegversperring van Company B. Er zaten vier soldaten in en nog twee op de motorkap. In het avondlicht probeerde iedereen de kentekens te lezen op de naderende Jeep. Toen ze het opschrift 106 (106th Infantry Division) zagen wisten ze dat ze met een vals voertuig te maken hadden. Plots sprong één van de mannen van de motorkap en schreeuwde dat het Duitsers waren. De twee op de motorkap bleken gevangen genomen Amerikanen te zijn. Ook de andere was van de motorkap gesprongen en zette het op een lopen. De Duitse 'Amerikanen' schoten op de vluchtende mannen. Een machinegeweer opende het vuur vanaf de wegversperring op de Jeep. Eén Duitser sneuvelde en de rest werd gevangen genomen. Een ander team kwam een bospad uitgereden in een buitgemaakte mechanisch kanon van het Amerikaanse 18th Squadron van de 14th Cavalry Group dat Poteau had bereikt. Daar werden ze tegen gehouden door manschappen van de 7th Armored Division, waartoe de 14th Cavalry behoorde. De Duitsers riepen dat ze van het 'E Company' waren. De Amerikanen openden gelijk het vuur,... Cavalerie eenheden van de Amerikanen werden aangeduid als 'Troops'.

Het verkeerde wachtwoord

Eén team bracht het Amerikaanse hoofdkwartier met een enkele zin in de hoogste staat van paraatheid. Op 17 december werd een jeep aangehouden bij Aywaille. De inzittenden wisten het juiste wachtwoord niet. Volgens hun papieren waren het 'Charles W. Lawrence', 'Clarence van der Wert' en 'George Sensenbach'. Ze bekenden dat ze Duitse infiltranten waren die behoorden tot een enorme grote eenheid die achter de linies opereerden van de Amerikanen.

Schmidt, Billing en Pernass minuten voor hun executie

Hun werkelijke namen waren Günther Billing (21), Manfred Pernass (23) en Wilhelm Schmidt (24). En toen volgde de zin die het Amerikaanse leger met diepe angst zou vervullen. Wilhelm Schmidt vertelde zijn ondervragers dat er een eenheid van 200,... neen 300 para's onderweg waren naar Parijs om Eisenhower gevangen te nemen. Het Amerikaanse leger raakte in een paranoïde staat. Wachtwoorden werden niet meer vertrouwd, bij blokkades werden de meest vreemde vragen gesteld,... 'wat was de naam van President's Roosevelt's hond?',... 'Met wie was Betty Grable getrouwd?',... en de nodige vragen over 'baseball' Twee Amerikaanse soldaten sneuvelden bij wegversperring door eigen vuur vanwege deze infiltraties door Skorzeny zijn commando's.

Günther Billing wordt gecontroleerd op een levensteken na zijn executie

De drie Duitse 'Amerikanen' werden op 23 december achter de Amerikaanse barakken te Henri-Chapelle geëxecuteerd als spionnen. Terwijl de andere twee zwijgend hun lot ondergingen, riep Gunther Billing zijn Führer aan. Na de oorlog werden de drie spionnen begraven, naast 39.000 andere Duitse militairen, op de militaire begraafplaats te Lommel.

Er zouden vijftien commando's van Skorzeny zijn geëxecuteerd en er zouden nog zes verklede Duitsers opgepakt zijn door de Amerikanen. Tot op de dag van vandaag zorgen die zes voor verwarring bij historici omdat verschillende bronnen ook verschillende uitsluitsels geven over wat er destijds met hen is gebeurd. Ook de eenheid waar deze zes toebehoorden is in de verschillende bronnen niet eenduidig genoemd. Er zijn tot op heden geen documenten opgedoken die de aanname rechtvaardigen dat van deze zes man er ook maar één werd geëxecuteerd. Tijdens het offensief werd er, volgens een US Army Report, ook door andere eenheden gebruik gemaakt van Amerikaanse uniformen. Dat maakt het nu nog moeilijker de verschillende incidenten juist te interpreteren. Zie voor een uitgebreid verslag over deze kwestie de website van Ricard Schoutissen waar het onderzoek en verslag van Wolfgang Stienes aangaande 'Greif' is te vinden; https://www.oorlogsslachtoffers.nl .

Herkenbare Duitse troepen op en in buitgemaakte voertuigen

Maar de angst was gezaaid en veel sabotage daden werden onterecht aan Skorzeny zijn kleine groep toegedicht. Skorzeny hoorde op een gegeven moment via Radio Calais, dat een groep van 250 ‘saboteurs’ in Amerikaanse uniformen waren gearresteerd. Skorzeny kon een lach niet onderdrukken, want dan hadden ze per abuis ook eigen mensen aangehouden. En dat bleek later ook gebeurd te zijn. Een Amerikaanse kapitein in Duitse laarzen was opgepakt. Ook enkele Amerikaanse soldaten die in een, voor hen vreemde, kantine zaten te eten, en het eten roemden werden opgepakt (Amerikanen klaagden normaliter steen en been over het eten). Zelfs General Clark, die St. Vith verdedigde, werd aangezien voor een vermomde Skorzeny man, en werd vijf uur lang opgesloten gehouden. Hij was zelfs voor een ‘moordenaar en Nazi’ uitgemaakt door een MP.

Overal waren er verscherpte controles,...

General Bradley die door de doorgesneden telefoonlijnen Hodges niet kon bereiken, stapte in zijn auto om Hodges dan maar op te zoeken. Iedereen waarschuwde hem het niet te doen, want een half miljoen Amerikaanse soldaten waren op jacht naar saboteurs. Maar Bradley zijn wagen, met drie sterren, zou daar toch geen last van ondervinden. Maar Bradley werd bijna op ieder kruispunt tegengehouden, moest zich identificeren, en de meest waanzinnige vragen laten welgevallen, van wie won de Worldseries, en ook de vraag kreeg hoe de echtgenoot heette van actrice Betty Grable (Harry James).

Het gerucht ging dat er een commando eenheid van Skorzeny naar Parijs onderweg was om General Eisenhower te vermoorden. Dit werd zo serieus genomen dat Eisenhower zijn hoofdkwartier, het voormalige hoofdkwartier van Von Rundstedt, moest verlaten voor het stafkwartier in Versailles. Hier werd Eisenhower voor vier dagen een gevangene van de geruchten die nergens op gestoeld waren en hem bijna tot waanzin dreven.

Achtenveertig uur na het begin van de aanval realiseerde Skorzeny dat een eventuele doorbraak zou mislukken. Hij drong bij Dietrich aan zijn Panzerbrigade 150 als een 'normale' eenheid in te zetten. Omdat Malmédy licht bewapend was (volgens een infiltrant van één van zijn teams) werd een plan opgesteld om op 21 december deze plaats aan te vallen. Helaas voor Skorzeny waren er ondertussen Amerikaanse versterkingen gearriveerd in Malmédy.

Een GI poseert op uitgeschakelde Panther tank (als M10 Tank Destroyer)

Om 03.30 uur begon de aanval door Kampfgruppe Y van één kant en Kampfgruppe X, met vijf Panthers uitgedost als M10 Tank Destroyers, vanaf de andere kant van Malmédy. Kampfgruppe Y werd terug gedrongen door de Amerikaanse artillerie, maar X wist de brug over de rivier de Warche te bereiken. Het gevecht duurde enkele uren, en één Panther wist zelfs de overkant van de brug te bereiken. Maar alle Duitse tanks werden één voor één uitgeschakeld.

Een Stug III van Skorzeny zijn brigade wordt door Amerikanen onderzocht

Die avond werd ook Skorzeny door een granaatscherf getroffen en raakte gewond in zijn gezicht waarbij een hap vlees uit zijn voorhoofd sloeg rakelings bij één van zijn ogen. Zonder verdovingen te accepteren, om helder te kunnen blijven denken, liet hij de verwondingen hechten door een regimentsarts. De volgende morgen werd er een nieuwe aanval ingezet door Kampfgruppe Y op Malmédy, waarop de Amerikaanse genie de bruggen liet springen. Hiermee kwam in wezen een einde aan de inzet van de Panzerbrigade 150.
Door slechte communicatie dacht de Amerikaanse luchtmacht dat Malmédy gevallen was en bombardeerde de stad driemaal, waarbij 300 burgers omkwamen en een onbekend aantal Amerikaanse soldaten.

Zelfs op 13 januari 1945 werd nog een Duitser gevangen genomen bij
Geromont, België, die een Amerikaans uniform over zijn Duitse uniform droeg.
Pvt. Glenn Thomas Beymer van de 30th Infantry Division, 120th Inf. Regiment,
3rd Batt., ziet erop toe hoe de 'spion' zich ontdoet van het Amerikaanse uniform.
(Deze Duitser zal zeer waarschijnlijk niet tot 'Greif' behoord hebben, maar als
extra kleding zich 'bediend' hebben van achtergebleven Amerikaanse kledij).

Op 31 december 1944 meldde Skorzeny zich bij Hitler om rapport uit te brengen. Deze gaf de order aan Skorzeny zijn verwondingen aan zijn hoofd direct door dr. Stumpfecker, zijn lijfarts, te laten onderzoeken. Deze schrok van de toestand van de verwonding, maar wist de provisorische behandeling die in het veld was verricht nogmaals over te doen, welke het oog redde van Skorzeny. Vervolgens keerde Skorzeny bij Hitler terug en verwonderde zich erover dat Hitler het verlies van het Ardennen Offensief luchtig opnam, en al weer sprak over een nieuw offensief in het zuidoosten, waarbij uiteindelijk het Ardennen Offensief voorgezet zou kunnen worden. Skorzeny kon zich niet aan de indruk ontrekken dat Hitler verward sprak en vermoedde dat er de nodige ‘medicijnen’ aan ten grondslag lag hoe zijn Führer zich gedroeg. Begin januari 1945 keerde Skorzey terug in Friedenthal en vroeg zich af wat zijn volgende opdracht zou worden,… hij wist dat de speciale opdrachten, de kleine operaties, voorbij waren, Duitsland stond aan de vooravond van overlopen te worden door de Geallieerden in het westen en de Sovjets uit het oosten. Op 30 januari ging de telefoon, het was Reichsführer-SS Heinrich Himmler,…

Er is onderhand een 'action-figure' van Otto Skorzeny, schaal 1:6, op de markt
verschenen geproduceerd door Dragon Life-Like Sculptures (zie hieronder)

Voor het vervolg over Skorzeny
'KLIK HIERONDER'

GA TERUG

---