ASSAULT BOAT TEAMS
De Eerste Golf naar Omaha Beach
Sectoren FOX en EASY-Red

Links: insigne US 1st Infantry Division
Maj. Gen. Clarence R. Huebner, CO. 1st Div. en Gen. L. Gerow, CO. V Corps

Op deze komende pagina worden de eerste landingen aangehaald die oostelijk op Omaha Beach plaats vonden. Deze oostelijke drie sectoren stonden onder supervisie van het 16th RCT (Regimental Combat Team), 1st Infantry Division.

De twee divisies die op Omaha zouden landen, de 1st Infantry Division, en de de 29th Division stonden onder commando van General Leonard Gerow, commandant van V Corps. De commandant van de 1st Infantry Division was Major General Clarence Ralph Huebner. Huebner was door General Omar Bradley in 1943 aangesteld om 'The Big Red One' te leiden, om er meer dicipline in te brengen. Onder de populaire General Terry Allen was de dicipline in Noord-Afrika soms ver te zoeken. Na de overwinning in Tunesië vierden de manschappen van de 1st Division feesten en roofden alles wat los en vast zat. Met tegenzin begonnen de manschappen onder Huebner aan de strenge trainingen, maar langzaam wierp de dicipline vruchten af en werd de divisie weer een geregeld gevechtseenheid.

Lt.Gen. Omar Bradley en Rear Admiral John L. Hall, Jr. en een copie Field order

Rear Admiral John L. Hall, Jr., commandant van Force ‘O’ was verantwoordelijk om de twee divisies, 1st en 29th Infantry Divisions, en de Ranger Battalions en de verdere ondersteuning over te brengen naar Omaha Beach, onderdeel van Operation 'Neptune'. Operation 'Neptune', onderdeel van Operation 'Overlord', is de uiteindelijke aanval op D-Day, 6 juni 1944. Naast de Maritieme eenheden zijn hier ook de luchtlandingseenheden (airborne divisions) in ondergebracht.

Voor de landing van het 16th Regimental Combat Team, onder leiding van Colonel George Taylor, waren 3502 manschappen en 295 voertuigen samengebracht. Rond de 6500 man personeel moest zorgen dat het 16th RCT aan land kwam. Ondergebracht in Assault Group O-1 waren drie grote transportschepen om alle manschappen van de 1st Infantry Division over te zetten; twee Amerikaanse transport schepen, de USS Samuel Chase (APA-26) en de USS Henrico (APA-45) en het Britse Ministry of War Transport Landing Ship, Infantry (Large) Empire Anvil. Verder waren er 6 Landing Ship Tank (LST), 53 Landing Craft Tank (LCT’s in verschillende uitvoeringen) en 5 Landing Craft Infantry, Large (LCI(L) beschikbaar. Tevens waren er 81 LCVP’s, en 18 Britse LCA’s, ondersteund door 13 andere type boten, zoals Landing Craft Mechanized (LCM) en rond de 64 DUKW’s amfibische voertuigen beschikbaar voor de 1st Infantry Division.

Het tweede grote regiment van de 1st Division welke in de ochtend zou landen, na het 16th Regiment, was het 18th RCT onder commando van Colonel George A. Smith Jr.

Colonel George Taylor (CO. 16th) en Colonel George A. Smith Jr. (CO. 18th)

16th Regimental Combat Team (RCT)
18th Regimental Combat Team (RCT)

Tijd van Landing Eerste Golf: 06.31 uur (10 minuten laat)
Bestaande uit:

  • 16th Infantry Regiment
    wwPlus toegevoegde ondersteuning:
  • 7th Field Artillery Battalion
  • 1st Engineer Combat Battalion
  • 1st Medical Battalion
  • 741st Tank Battalion (DD)
  • 62d Armored Field Artillery Battalion
  • 20th Engineer Combat Battalion

    • Tijd van eerste landing vanaf: 09.45 uur
    (2nd Battalion landde half uur te laat)
    Bestaande uit:

  • 18th Infantry Regiment
    wwPlus toegevoegde ondersteuning:
  • 32d Field Artillery Battalion
  • 5th Field Artillery Battalion
  • Company B, 1st Engineer Combat Battalion
  • Companies B and D van 1st Medical Batt.
  • 745th Tank Battalion

    • Het 16th Infantry Regiment was de enige eenheid met slagveld ervaring die in de Eerste Golf zat die tijdens D-Day werd ingezet. De ervaringen opgedaan in Noord-Afrika (1942) en Sicilië (1943) waren van generlei nut op 6 juni 1944. Op deze dag zouden deze troepen moeten landen in de oostelijke sector van Omaha Beach.

    Deze sector was onderverdeeld in drie delen en werden als volgt aangeduid; de meest oostelijke was FOX-Red. Op FOX-Red was geen aanval bedacht. Vervolgens de sector FOX-Green, welke direct voor Exit-3 (E-3) lag, de route naar Colleville-sur-Mer. Beide sectoren boden geen plek om te schuilen. Aan het eind van het strand, lag een grindrand, waar geen houvast was of een schuttersput gegraven kon worden. Het gebied werd verdedigd door Wn 61 en Wn 62, met formidabel geschut, machinegeweren, landmijnen, mortieren, etc. Hier moest Co. I en Co. L aan land komen, maar ze misten deze plek en ‘spoelden aan’ op FOX-Red. Verder door naar het westen kwam de sector EASY-Red, een sector onder aan de hoge heuvel (waarop tegenwoordig het American Cemetery is aangelegd). EASY-Red lag onder kruisvuur van Wn 62 en het verderop gelegen Wn 65, een kruisvuur dat veel slachtoffers zou eisen onder de Amerikaanse Eerste Golf van Company E. en F.

    De sectoren voor 116th en 16th Regiment, en hun uiteindelijke landingsplaats

    Op EASY-Green zou Company E, 2nd Battalion van 116th RCT (29th Div.) moeten landen. Het was de enige compagnie welke westelijk van de belangrijke ‘Draw’ E-1 binnenliep, het zwaar verdedigde Wn 64 en Wn 65. Zoals we later zullen zien, landde Co. E., 116th niet in EASY-Green, maar in de sector EASY-Red en en zelfs in FOX-Green. Westelijk van EASY-Green lag de sector DOG-Red, waar Co. F. haar doelwit had, en in de volgende sector, DOG-White zou Co. G. binnenlopen, maar ook deze twee groepen lagen van koers en landden beide in de sector EASY-Green! Door deze verschuivingen, landde er nagenoeg geen enkele landingsboot in de sector DOG-White en DOG-Red. DOG-Green lag voor de uitgang D-1, de weg (Draw) naar Vierville-sur-Mer. Hier landde Co. A., 1st Bn. 116Th RCT met latere ondersteuning van Co. C, 2nd Ranger Battalion. Een ware slachting zou onder deze groep plaatsvinden (waarover verderop meer).

    De LCVP's voeren dicht bijeen, waardoor de manschappen
    ook dicht opeen naar het strand moesten waden

    De Eerste Golf die zou landen op Omaha Beach bestond uit 30 LCVP's en 18 LCA's waarin de 'Assault Boat Teams' werden binnengebracht. Dat lijkt veel, maar verdeeld over een breedte van ruim 5 kilometer, is dat slechts 10 landingsboten per kilometer, en slechts één om de honderd meter! Maar, zoals menige foto bewijst, hielden de boten die afstand niet aan. Het overlevingsinstinct doet de mens, en dier, bij elkaar kruipen. Nadeel van deze tactiek is dat het één groot doelwit wordt. Ondanks de opdracht van de commandanten zo verspreid mogelijk te gaan, zoekt men bescherming bij elkaar. Andere factoren voor de grote verliezen is het vrij kleine 'gat' voorin de boeg waardoor iedere soldaat naar buiten moet. Eén machinegeweer ingeschoten op deze smalle ruimte, kan korte metten maken met een ieder die daarin verschijnt. Derde factor dat voor grote verliezen zorgde was Omaha Beach zelf. De landingsboten liepen tijdens de opkomende vloed vast in de zandbanken van het strand. Dus, op geruime afstand van de vloedlijn, werden de manschappen gelost. Deze mannen waren zo zwaar bepakt, dat deze vervolgens in de diepte verdwenen van de stroom die tussen de zandbank en het strand lag.

    FOX-Green; centraal zijn duidelijk de geulen (muien) vol water te zien, met
    de zandbanken waar LCVP's op vastliepen (dit is direct voor Wn 62 en rechts E-3)

    Als de LCVP's in de Eerste Golf met een deel van het 16th RCT onderweg zijn naar FOX en EASY, komen ze op geruime afstand van het strand al dobberende mannen tegen in zee. Het zijn de bemanningsleden van de 27 gezonken DD tanks. Maar gestopt kon er niet worden om deze mannen op te pikken. Waarschijnlijk had niemand aan boord door wie of wat die kerels waren, en waren ze onwetende dat tank ondersteuning minimaal zou zijn. De schippers van de LCVP's trachtten in de woeste zee hun koers te houden, maar in de bonkende boot was de kustlijn overal gelijk, en ze hadden de grootste moeite om hun sector te lokaliseren. De start van de opkomende vloed, de stroming oostwaarts, de stevige wind deed de meeste landingsboten naar links afdrijven.

    Een voorbeeld van hoe het landingschema van de Eerste Golf 'bedacht' was.
    H-5: Vijf minuten voor de infanterie komen de acht DD tanks aan land
    H: De zes landingsboten met een compagnie infanterie landt
    H+2: Twee standaard M-4 tanks en één Dozer tank worden gelost
    H+3: Special Engineer Task Force (hindernis opblazers) arriveren in LCM's

    Zoals al eerder aangegeven, is de mens volgzaam aan iemand die het voortouw neemt. Schippers aan boord van de landingsboten, met zout in hun ogen van de opspattende zee, die hun kompas zagen tollen, keken naar andere boten hoe die 'op koers lagen'. Als er één iets naar voren lag, dan zal de rest deze als baken gebruiken om de koers aan te houden, maar wat als de eerste 20% van koers ligt, en nog op kilometers van het strand, en te ver oostwaarts vaart? Aan boord stonden de manschappen op elkaar geperst. Misselijk en zeeziek braakte menigeen het vroege ontbijt eruit. Nergens een zitplaats en men probeerde zich staande te houden.

    De werkelijke situatie gedurende de Eerste Golf op EASY-Red:
    H: Slechts drie DD tanks bereiken EASY-Red
    H+10: Twee LCVP's Co.E 116th, 1 LCVP Co.E en 1 LCVP Co.F van 16th RCT
    H+10: Twee standaard M-4 tanks en één Dozer tank (alle 3 uitgeschakeld)
    H+10: Special Engineer Task Force arriveren in LCM's

    Naast de LCVP's met infanterie voeren in de Eerste Golf ook andere eenheden mee. Deze eenheden zouden enkele minuten voor de infanterie moeten landen. Zouden de DD tanks als eerste op het strand in actie komen, dat bleek volkomen mislukt, zeker in de oostelijke sector. Met het binnenlopen van de LCVP's waren ook de LCT gearriveerd waarop de standaard twee M4 Sherman tanks stonden, plus één Dozer tank. Deze tanks, uitgerust met zogenaamde 'waadschachten', rolden uit de landingsboten en zochten vervolgens een weg door de Duitse obstakels. Van de 16 tanks voor ondersteuning van 16th RCT, werden vijf uitgeschakeld voor ze het strand bereikten.

    Een zeer belangrijke taak was weggelegd voor de 16 Army-Navy Special Engineer Task Force groep welke de hindernissen moesten opblazen om gaten te creëren waar de landingsboten doorheen konden varen naar het strand. Door de omstandigheden die ochtend, kwamen slechts vijf groepen op hun locatie aan, en tien minuten te laat (de Engineers hadden in de stampende zee van de LCI moeten overstappen in de LCM's, een iets grotere uitvoering van de LCVP).

    De verspreid opererende Special Engineer Task Force was voor een groot deel ontdaan van hun ‘gereedschap’. Vanuit de LCM’s werden spullen in rubberboten gedaan en in zee gezet. Volgeladen met springstof zetten deze koers naar hun doelen, de hindernissen die opgeblazen moesten worden. Mortieren bleken dodelijk voor de rubberboten. Verschillende teams werden slachtoffer van exploderende springstoffen waarbij de rubberboten en het onervaren Amerikaans marine personeel, die verantwoordelijk waren de rubberboten naar de specialisten te brengen, uit elkaar sprongen. De specialisten, de Engineers moesten de springladingen aanbrengen en laten exploderen. Slechts enkele Engineers hadden de benodigde spullen bij zich om aan het werk te kunnen gaan. De anderen, zonder hun gereedschap, zorgden dat ze veilig op het strand in dekking gingen. Hier namen ze een nieuwe taak op zich, die van reddingsbrigade. Menige LCVP was in problemen en de manschappen aan boord en in zee waren gedoemd te verdrinken door vermoeidheid. Beroemde foto’s zijn er op FOX-Green gemaakt van Engineers (herkenbaar aan de lichte halve cirkel op hun helm), die kameraden uit zee halen, hierbij gebruik makende van hun rubberboten.

    Manschappen ontdaan van hun bepakkingen en (bij de meeste) hun wapens,
    vormen een reddingsbrigade op FOX-Green

    Zoals nagenoeg overal tijdens de landing op Omaha Beach liep de Eerste Golf vast op de zandbank voor de kust. Hier werden de kleppen neergelaten en moesten de mannen uitstijgen. In de meeste gevallen vlogen daarop direct de kogels de boten binnen. Mannen sprongen over de hoge reling als ze niet via de klep konden. Diegene die dacht veilig overboord te gaan, gingen vervolgens kopje onder in de geulstroom achter de zandbank. Uit lijfsbehoud werden bepakkingen en wapens afgeworpen, om verdrinking te voorkomen. Onderwijl vloog dodelijk lood de landingsvaartuigen binnen. Sommige mannen die zonder kleerscheuren van de klep probeerden te komen, konden, vanwege kramp van het lange staan, bijna geen stap vooruit komen. Diegenen die op eigen kracht uit zee wisten te scharrelen, vielen uitgeput op het strand en kropen traag voor de opkomende vloed mee. Eenmaal 'veilig' achter de grindrand, onder aan de heuvels, vielen de mortieren, of liep men tegen mijnen op. Ondanks de reddingspogingen kon niemand voorkomen dat alleen al Company E 105 manschappen verloren aan doden en gewonden in de Eerste Golf. Onder de doden was ook Captain Edward F. Wozenski. Zijn taak zou overgenomen worden door Lieutenant John Spaulding, die naam zou maken door een doorbraak richting Wn 64 te bewerkstelligen.

    Company E was geland vlak voor Wn 62 waar moordend machinegeweer vanaf kwam, maar ook dodelijke mortier granaten die ingeschoten waren op de onderste rand van de heuvel met het strand. Oberleutnant Frerking in een observatiebunker van Wn 62 stuurde een batterij aan van 4 X 10,5cm kanonnen, aan die nabij Houtteville stond opgesteld, zo'n zes kilometer in het achterland. Met het commando 'Dora, Feuer!', werd aangegeven de vloedlijn bij eb te bestoken, hier waren deze kanonnen op ingeschoten. In 2000 verscheen het boek ‘Wn 62, Erinnerungen an Omaha Beach: Normandie, 6. Juni 1944', van de Duitse veteraan Hein Severloh. Severloh had een MG42 post op Wn 62, en na het verschijnen van zijn boek werd er beweerd dat Severloh verantwoordelijk was voor de dood van 1000 tot 2000 Amerikanen in zijn sector. Dat deze aantallen, afgeschoten door één man, overtrokken zijn, tracht ik uit te leggen op een aparte pagina:

    - Heinrich Severloh -
    KLIK HIER

    Vastgepind door het moordende Duitse vuur op FOX-Green

    Waren de LCVP’s met Company E aan boord ‘slechts’ 10 minuten te laat, Company I en L, van 16th RCT, beide in de Britse LCA en met de sector FOX-Green als doelwit, dreven veel te ver oostwaarts. Company L kwam bijna gelijk met de Tweede Golf aan land, want ze arriveerden pas tegen 07.00 uur. Ze hadden één LCA verloren waarbij acht mannen omkwamen. Tijdens de landing werden de overige LCA’s onder vuur genomen door artillerie dat enkele slachtoffers eiste. Eén LCA werd verwoest, maar de manschappen hadden het juist verlaten. Maar de 200 meter naar de grindrand koste levens vanwege het machinegeweer vuur. Slechts één team uit een LCA, 3rd Section, wist zonder verlies zich achter de grindrand in veiligheid te brengen. Company L verloor 34 man tijdens de ‘run in’. De meesten van Company L wisten onder aan de steile rotsen te schuilen, tot het water zo hoog steeg dat men hier weg moest. Maar van de acht compagnies was Company L met 125 man het enige Assault Team dat als een eenheid kon opereren.
    Company I voer zover oostwaarts, bijna tot aan Port-en-Bessin, dat deze groep anderhalf uur! later arriveerde. Onderweg had Company I twee LCA’s verloren.

    FOX-Red, eenheden van 16th RCT en 116th RCT schuilen onder de rotsen
    (let op het insigne van de 29th Division op de schouders van sommige mannen)
    Toen en Nu

    Daar waar de manschappen van Company L landden, bleken ook manschappen van Company F, 16th RCT te schuilen (er waren zelfs manschappen van de 116th RCT, 29 Division terecht gekomen). Vijf LCVP’s waren oostwaarts gedreven en had hen gelost op FOX-Green, bij E-3 (tussen Wn 61 en Wn 62), en op FOX-Red. Twee secties van Co.L landden exact tussen Wn 61 en Wn 62 en waren een makkelijk doelwit voor machinegeweren en mortieren. Eén derde van deze twee secties, zo’n twintig man, werden hier slachtoffer van, voor ze de grindrand bereikten. Verder naar het oosten, werd een LCVP Assault Team van dertig gereduceerd tot slechts zeven man. Verloren de meeste secties op Omaha Beach in het oosten en westen hun officieren in de Eerste Golf, Company F had er twee die de veiligheid van grindrand bereikten.

    De Tweede Golf loopt binnen op EASY-Red

    In de Tweede Golf volgde Company G, 2nd Battalion, 16th RCT Co.E naar EASY-Red. Het vertrek was vanaf het transportschip USS Henrico. De manschappen daalden vanaf 04.15 uur via netten in de LCVP’s. Waren sommige misschien nog niet zeeziek, dan zouden ze het nu wel worden in de ruwe zee die voor hen lag. Voordat alle LCVP’s gevuld waren moesten de reeds voorziene landingsboten op 500 meter afstand zich assembleren voor deze Tweede Golf welke om 04.45 uur vertrok. Het was zes kilometer naar het strand. In de stampende LCVP probeerden de mannen rechtop te staan en hun evenwicht te houden. Braaksel spoelde door de boot. Rond 06.35 uur was de lijn van LCVP’s op 2 kilometer, en kon men aan boord het ongelooflijke gedreun horen dat over Omaha Beach klonk. Niemand durfde over de rand te kijken, alleen de stuurman probeerde koers te houden. Op 200 meter voor de kust sloeg een LCVP om. De andere vijf landingsboten voor EASY-Red met Co. G aan boord wist het strand te bereiken. De zee was al een stuk hoger opgekomen, en de Tweede Golf kwam iets dichter aan de wal. Aan boord van één van de LCVP’s was het Hoofdkwartier van Co. E, 2nd Battalion. Met deze groep kwam, waarschijnlijk, ook de fotograaf Robert Capa mee. Deze wilde eerst mee met de Eerste Golf, maar Colonel George Taylor wist Capa te overtuigen niet de Eerste Golf te nemen vanwege het grote gevaar voor zijn leven. Hij kon beter met de Tweede gaan, dat was kort op de Eerste, en hij, Capa zou beslist genoeg actie zien. Capa zou later schrijven in zijn boek ‘Slightly out of Focus’ dat hij ‘de gok waagde met de Eerste Golf mee te gaan’, maar zijn foto’s geven genoeg bewijs dat het minstens de Tweede Golf was. De kleppen vielen, er vielen enkele slachtoffers, maar de meeste mannen waren in staat min of meer zich onder aan de heuvel te voegen bij de uitgeputte mannen van de Eerste Golf. Na een korte adempauze werden de zaken georganiseerd, werden mortieren in stelling gebracht en machinegeweer posities ingenomen. De commandant van Co. G, Captain Joseph T. Dawson gaf Lieutenant John Spaulding, van Co. E, 16th RCT, de opdracht om met zijn restanten van Co. E en de twee secties van Co. E 116th RCT de heuvel naar boven te beklimmen en rechtsaf Wn 64 in te nemen. En zo kwam er eindelijk beweging in de Amerikaanse troepen die vast zaten op EASY-Red.

    FOX-Red, deze mannen gaan de strijd aan, en ontvluchten de opkomende vloed
    (let op de gesneuvelden waar ze langs moeten)

    Rond 08.10 uur arriveerde de commandant van 16th RCT, Colonel George Taylor, op FOX-Red. Deze concludeerde dat er genoeg werk te doen was en liep langs de teneer geslagen en lusteloze mannen. Hij riep op om te staan en aan het werk te gaan, ‘to move out’! Hier sprak hij de beroemd geworden woorden (later aan Robert Mitchum gegeven in de film ‘The Longest Day’): ‘Two kinds of people are staying on this beach,… the dead and those who are going to die!,… Now let’s get the hell out of here!’ En zo kwam er ook beweging in de vastgepinde manschappen op FOX-Red.

    De eerste voertuigen (na de tanks) moesten al snel na de Eerste Golf aan land komen, want er was verwacht dat de eerste Exits snel open waren richting Colleville-sur-Mer (E-3) en St. Laurent-sur-Mer (E-1) en misschien Vierville-sur-Mer (D-1). En zo kwamen de eerste Half tracks met luchtafweer en Jeeps rond 07.30 uur met LCT's om gelost te worden. Vijf minuten later kwamen twintig DUKW's richting het strand. Maar die konden gelijk al geen kant op, en waren een doelwit voor Duits geschut. Meer voertuigen kwamen aan land, zoals M7 gemotoriseerde artillerie, vrachtwagens met munitie, brandstof etc. Het strand werd steeds smaller door de vloed, en voertuigen konden geen kant op. De meesten werden in brand geschoten, anderen verdwenen in de vloed. Er lagen zo'n 50 LCT's en LCI's voor de kust van Omaha te wachten. Maar er was gewoon geen ruimte om te lossen. Maar vooral de versterkingen in de LCI's moesten nodig aan land.

    LCI(L) 554 die het erop waagde om binnen te lopen om 08.30 uur
    (deze foto is van enkele dagen later, Duitse krijgsgevangenen wachten op vervoer)

    Om 08.30 uur kwam er dan toch actie toen twee schippers, van de LCI(L) 554 en LCT-30 het er op waagden en zich met volle vaart naar het strand te begeven. LCI(L) 554 loste haar kostbare lading, en wist gelukkig ook weer weg te komen van het strand. Minder gelukkig was de LCT-30,... LCT-30 ramde zich op het strand bij E-3. Loste haar lading, maar was verder verloren, want het werd een doelwit voor 8.8cm geschut. LCT-30 moest door de bemanning als verloren worden beschouwd. Op de foto hieronder is de LCT-30 te zien.
    Lange tijd vroeg ik mij af, wat het rechthoekige 'ding' was, met de verticale witte strepen. Opeens ging het licht aan, en herkende ik de vleugel van een L-4 Grasshopper. Deze lichte verkenningsvliegtuigjes, uit elkaar genomen voor vervoer, werden al rond 13.00 uur naar Omaha Beach gebracht.

    FOX-Green, op de hoogte van E-3, LCT-30 ligt verloren in de branding.
    Rechts is een verkenningsvliegtuigje, een L-4 Grasshopper, te zien

    In de grote chaos van het heen en weer schieten tussen de Duitsers en de landende troepen, die later op de ochtend betere posities vonden en wapens in te zetten die krachtig genoeg waren om bunkers te bestrijden, is het lastig achteraf om eenheden of individuelen aan te wijzen die verantwoordelijk waren om bepaalde stellingen uit te hebben geschakeld. Voor het uitschakelen van de twee zware R 699 kazematten van Wn 62 waar het 7.5cm geschut in stond, eisen verschillende eenheden de credits voor op. Maar als men de schade bekijkt, dan ziet men klein en groot kaliber inslagen in het beton.

    De zware schade aan de buitenzijde van de R 699 van Wn 62
    (een koperen herinneringsplaquette welke links op het beton zat is verdwenen)

    Op deze foto, genomen in 2005, is de herinneringsplaat nog aanwezig
    (het monument op de R 699 is ter ere van de 5th Engineer Brigade)

    Grote inslagen wijzen op het 5-inch geschut van de torpedobootjagers van DESRON 18 die zich heel dicht onder de kust waagden. In de bovenste kazemat van Wn 62 is een groot gat aan de binnenzijde geslagen wat ook wijst op scheepsgeschut. Via een 'afketser' aan de rechterzijde van de geschutsopening is een granaat in de achterzijde geknald en geëxplodeerd. Sergeant George Geddes, commandant van één van de twee DD tank die EASY-Red wel ‘zwemmende’ haalde, claimde beide R 669 kazematten van Wn 62 als slachtoffers van zijn 75mm kanon. Maar dit werd later tegengesproken door Lt. Edward Sledge zijn manschappen die in drie tanks waren afgezet uit een LCT op EASY-Red. Zij zouden om 07.15 uur de twee kazematten onder vuur hebben genomen met hun 75mm kanonnen.

    Inslagen van waarschijnlijk 75mm tank kanonnen in de bovenste R 699

    Ook soldaten van Company F, 16th RCT claimen de uitschakeling van één van de kazematten nadat Staff Sergeant Frank Strojny maar liefst acht Bazooka raketten erin had gepompt. Geddes zijn DD tank was volgens mijn mening te ver oostelijk op EASY-Red om de juiste hoek te hebben voor deze kazematten. Aan de schade aan het beton is het in ieder geval niet te zeggen wie het beslissende schot heeft gegeven om de kanonnen tot zwijgen te brengen. Op EASY-Red was het een chaos geworden. Tegen 10.15 uur werd een half uur te laat het 2nd Battalion, 18th Regiment aan land gebracht aan de uiterste westrand van deze sector, nabij E-1, de 'draw' ter hoogte van Wn 65. Gelijk met deze eenheid werden onderdelen van 115th Regiment, 29th Division ontscheept (zie volgende pagina).

    Schade aan de binnenzijde van de bovenste R 699 wijst op scheepsgeschut
    (klik op de foto voor een andere hoek)

    Op de foto hieronder, genomen rond 11.15 uur, is de LCI(L) 83 te zien die troepen lost behorende tot de 20th Engineer Battalion. Deze zouden afgezet worden op FOX-Green, maar de LCI werd om 08.30 uur door een granaat getroffen, en moest de poging afbreken. Maar uiteindelijk wist het dan toch het strand te bereiken. Kort nadat deze foto was genomen werd de LCI 83 wederom getroffen toen een granaat aan bakboordzijde insloeg, waarbij 16 doden vielen, en verdere schade werd opgelopen door een verborgen mijn. De LCI maakte water, maar men wist het dezelfde avond, na een reparatie, weer vlot te krijgen.

    LCI(L) 83 lost haar manschappen op het smalle strand van FOX-Green.

    De foto hierboven is het bestuderen waard. Let op de twee M4 tanks met waadschachten (nummer 14 en 5) welke waarschijnlijk Dozer tanks zijn welke toebehoren aan de SETF, de zogenaamde 'Gap Teams', die de obstakels moesten verwijderen.

    Deze foto is uit een serie van minimaal twee bij elkaar horende beelden. Hieronder is een foto vanaf dezelfde locatie. Men herkent de uit het veld geslagen soldaat links onder op beide foto's. De foto hieronder laat duidelijk de horror van Omaha Beach zien, zeven slachtoffers liggen verloren op het grind. Eén van de slachtoffers heeft een kartonnen doos over het hoofd, om de gruwel af te dekken,... Het is opvallend dat er geen paniek lijkt te zijn ondanks de gruwelen. Sommige konden helemaal geen been verzetten, maar men hoorde ze niet. Degene die zich geroepen voelden de strijd aan te gaan, deed dit zwijgende en men hoorde alleen de commando's van de leidinggevende mannen. Er was ook geen reden om zich druk te maken, het gieren van mortieren, granaten, explosies, en geratel van machinegeweren ontnam een ieder om zich kenbaar te maken.

    Deze foto is waarschijnlijk iets eerder genomen dan die hierboven,
    een soldaat loopt net voorbij de zittende soldaat zonder helm.
    De lopende soldaat is ook herkenbaar op de foto met de LCI(L) 83.

    Mijn vermoeden is dat de in het grind zittende soldaat
    dezelfde is als op bovenstaande foto's,... wie is hij?
    (klik op de foto's voor een vergroting)

    Mijn vermoeden is dat de soldaat welke uitgeput in het grind zit, dezelde is als die gered is uit de zee door zijn kameraden. De sporen dat hij uitgeput op zijn rug op het grind lag zijn op zijn rug te zien,...

    Vanwege de chaos aan voertuigen en manschappen op het zeer smalle strookje strand, werd er nog mondjesmaat door de Beachmasters toestemming gegeven om manschappen te lossen. Hierdoor werd ook de landing van 2nd Battalion, 18th Regiment met een half uur vertraagd. Was verwacht de eerste manschappen vanaf 09.45 uur aan land te brengen op EASY-Red, dit werd een dik half uur later, aan de uiterste west-rand van EASY-Red nabij E-1, de 'draw' ter hoogte van Wn 65. Het toeval wilde dat even later ook het 115th Regiment, 29th Division op die plek begon te lossen, deze hadden op DOG-Red eruit gemoeten. De chaos was compleet met alle soldaten door elkaar op zoek naar ruimte om de smalle strook strand te verlaten.

    Op de volgende pagina verleggen we de aandacht naar de middelste en westelijke sectoren van Omaha Beach. Deze was weggelegd voor de US 29th Infantry Division. Ook hier was het beslist geen 'walk in the park', integendeel, het was ook in die sector ongelooflijk bloedig. Hier was wellicht de ondersteuning van tanks beter, maar ook hier werd het strand zeer snel te smal om alle manschappen het verkeer dat in de eerste uren werd gelost te kunnen herbergen.

    Op de volgende pagina, de midden sector DOG en EASY
    Les Moulins en St. Laurent-sur-Mer

    KLIK HIERONDER OP DE ANTI-TANK MUUR
    (Exit D-3, Les Moulins - St.Laurent-sur-Mer)