NAAR MERVILLE, WAAR WE DE BATTERIJ
ALDAAR BEZOEKEN. NAAST 'PEGASUS' EEN STRATEGISCHE DOEL VOOR DE 6TH
AIRBORNE DIVISION.
Lt-Col. Lord Lovat
in 1942 na Operation Jubilee (de Dieppe Raid)
VERVOLG DE
WEG NOORDWAARTS RICHTING MERVILLE/FRANCEVILLE EN CABOURG (D 514).
Dit kan eventueel via het alleraardigst stadje Amfréville. Centraal ligt hier een imposante
kerk op een groot grasveld. Verschillende wegen kwamen in dit stadje samen en was daardoor
een belangrijk knooppunt.
Als strategisch punt kwam Ranville onder zwaar vuur van de Duitsers
te liggen, en nadat Lord Lovat Pegasus brug in de middag had bereikt, werd deze met zijn manschappen doorgestuurd
om Ranville te ontlasten van de druk. Maar daar zouden Lovat en zijn troepen maar kort verblijven,
Bréville werd het volgende te verdedigende doel.
Eén van de verschillende monumenten in Amfréville
(op de achtergrond de kerk)
Nadat Amfréville op 6 juni bevrijd was door de 6th Airborne, nam de 4th
Commando van Kiefer het over van de Britse para’s. Na een zware strijd op 8 juni rond Bréville
moest Lord Lovat en zijn eenheid terug trekken op Amfréville en gingen voor de nacht in de kerk.
Zes dagen later raakte Lord Lovat zwaar gewond tijdens
de gevechten om Amfréville.
6 JUNI 1944, 00.20 OBJECT: DE BATTERIJ VAN
MERVILLE.
In het centrum van Merville gaat u op de rotonde de eerste afslag rechts.
Even ten zuiden van Merville ligt het batterijen complex. De Geallieerden waren bang dat de 150mm kanonnen
van deze batterij de
invasievloot in gevaar zouden brengen. Het was de taak van
Major Terence Otway en zijn mannen om dit object uit te schakelen.
Als inleiding voor de aanval,
bestookten Lancaster bommenwerpers het complex even na middernacht,
maar helaas vielen de bommen naast het doel.
Major Terence Otway, rechts zijn
handtekening (eigen coll.)
Vier uur nadat de parachutisten geland waren wist Otway met
150 man het complex te bereiken. Dit was slechts 25% van de
manschappen die gesprongen waren. De meeste mannen waren
hopeloos verdwaald of verkeerd terecht gekomen. De aanval
begon om 04.20 uur, die zeer heftig en bloederig was. Zeventig man
aan Britse zijde sneuvelden of raakten gewond. Van het Duitse
garnizoen werden 20 gevangen genomen, de rest werd gedood of
raakte gewond. Om 05.00 uur was alles voorbij. In de bunkers
stonden geen 150mm, maar 100mm Skoda kanonnen. Deze
werden uitgeschakeld. Nadat Otway zijn mannen had verplaatst
werd de batterij weer heroverd door de Duitsers. De volgende
dag werden de Duitsers weer verdreven na bittere gevechten
rond de kazematten en in de tunnels die de bunkers onderling
verbonden.
HET MUSEUM:
In de eerste kazemat, de grootste van de batterij, wordt een indrukwekkende
geluid- en lichtshow opgevoerd. Als het lampje bij de ingang groen brandt kun je
de kazemat bezoeken. De ‘show’ bestaat uit twee delen. Het eerste segment is het
schieten van het geschut op de invasievloot. Rond een stuk geschut staan enkele
poppen die Duitse soldaten uitbeelden. De dreunen van het kanon komen goed over
en de rook die geproduceerd wordt maakt de sfeer extra sinister. Het tweede deel is de
aanval door de troepen onder leiding van Otway. Naast de show zijn in kleine ruimtes
diorama’s ingericht om te tonen hoe de Duitse troepen in de kazemat leefden.
De afwerking rond de tobruk in de eerste kazemat
In de tweede kazemat wordt ingegaan op de troepen die de aanval uitvoerden op deze
batterij. Verschillende persoonlijke zaken, zoals documenten, foto’s en onderscheidingen
zijn hier te vinden. Ook worden via kleine diorama’s getoond hoe de Britse para’s hier
hun werk deden.
De medailles van Major Terence Otway
Hier en daar ligt wel wat ontwricht beton, maar van extreem veel gevechtsschade is
weinig te vinden. Opvallend is juist hoe de kazematten zijn afgewerkt. De buitenzijde
heeft een ‘pokdalig’ uiterlijk gekregen als camouflage patroon. De grote commandobunker
is ontoegankelijk en staat met de basis in het water. Hier is nog wel duidelijke
gevechtsschade te vinden in de vorm van kogelgaten in het beton en granaat inslagen
rond de toegangsdeuren. De commandobunker was voorzien van een periscoop. Tijdens
de nachtelijke aanval blikte Stabsfeldwebel Buskotte er doorheen toen juist een Britse
paratroeper er op schoot en het onbruikbaar maakte.
Er staat een originele D-Day veteraan,
een C-47, bij het museum
Sinds juli 2008 is er bij de batterij een originele C-47 te vinden. Deze Dakota, de 43-15073,
bracht manschappen van de 501st PIR, 101st Airborne Division in de nacht van 5 op 6 juni, 1944, naar Frankrijk, waar ze
sprongen ten zuiden van Ste-Mère-Eglise.
In september van dat jaar bracht ze manschappen van de 82nd Airborne naar Nederland voor Operation
Market-Garden. Op 27 december 1944 raakte ze zwaar beschadigd door Duits
afweervuur tijdens een vlucht naar Bastogne en de bemanning kwam met de schrik vrij.
De C-47, 43-15073 SNAFU met
rechts één van haar piloten; James P. Harper
Na de oorlog kwam ze via Tsjecho-Slowakije en een periode bij de Franse luchtmacht, in het voormalige
Joegoslavië terecht. Tijdens de gevechten rond de Balkan raakte ze gehavend door machinegeweervuur.
Maar ze kon worden gered van de slopershamer en staat nu als herinnering en ter nagedachtenis in volle
glorie bij het museum.
U KUNT NU TERUGKEREN NAAR BENOUVILLE EN DE LANDINGSTRANDEN
EN VOLG DE BORDEN NAAR OUISTREHAM. Klik hieronder op:
BRITSE EN CANADESE SECTOR
'Sword, Juno and Gold'
|