Dag Pieter

Alsnog wil ik je bedanken voor de aan mij toegezonden routebeschrijving Normandie. Vorig jaar heb ik samen met mijn broer, mijn zoon, mijn vader en mijn beste vriend en zijn zoon (staan op de foto; ik niet) een tour gedaan volgens jouw beschrijving. Geweldige dingen gezien. Deze foto is bij de kerk van Angloville waar je anders niet zou komen. Je ziet het; we hebben jouw beschrijving bij de hand.

Heel veel succes met je site. We gaan gegarandeerd weer terug om meer te zien.

Groeten
Ronald Jellema
Oud Beijerland

Niet de eerste gastenboek-entry van 2010, maar wel een zeer belangrijke om mij enthousiast te houden:

18 jaunari 2010
Wat is uw naam? Theo Hellenthal
Waar komt u vandaan? Breda
Hoe heeft u mij gevonden?Via diverse collega's uit de krijgsmacht
Schrijf uw opmerkingen: Als Adjudant Klu (bd) met ruim 40 dienstjaren wil ik u complimenteren met deze geweldige side.
Ik heb tijdens mijn dienstperiode vele plaatsen van uw side mogen bezoeken o.l.v. van een docent krijgsgeschiedenis van de KMA. Vandaar dat ik bijzonder onder de indruk ben van uw prestatie om zoiets te kunnen maken. Hij staat bij mijn favorieten,zodat ik alles rustig kan bekiiken en lezen.
Nogmaals mijn dank.

Lezers houden mij ook graag op de hoogte van veranderingen in Normandië. Kees van Seventer stuurde mij in april 2010 een foto van de bouwactiviteiten op Point du Hoc. Hier wordt getracht de vuurgeleidingsbunker te sparen voor een onherroepelijke catastrofe. Door de erosie van de klif dreigt deze bunker in zee te storten. In het voorjaar van 2010 is men begonnnen om dit naderende onheil te voorkomen. Alpinopetje af voor de Fransen om dit stuk geschiedenis te bewaren!
Kees schrijft: 'De obelisk is tijdelijk weggehaald. Tevens is er een pad van folie vanaf de parkeerplaats naar de obelisk gemaakt. Op dat folie is 30 cm puin gestort zodat de kraan geen schade aan het monument kan toebrengen. In 60 jaar is 10 meter land verdwenen in zee.'

Alpinopetje af voor de Fransen om dit stuk geschiedenis te bewaren!

De aanvragen blijven binnenstromen met verzoeken voor routes. 2010 belooft een druk jaar voor verzenden te worden. Een voorbeeld van zo'n verzoek komt op 19 april 2010 van Remon.

Hallo,
Over twee weken gaan mijn vriendin en ik naar Normandie voor een tour langs de stranden. Uw site geeft erg veel informatie en als het nog mogelijk is zouden wij graag de printbare routes van de verschillende bezienswaardigheden van u krijgen.
Graag hoor ik of dit nog mogelijk is.
Mvg Remon Schubert

En natuurlijk willig ik zo'n vriendelijke verzoek gaarne in,...
en Remon stuurde uit dankbaarheid een kaartje (zie hieronder).

Even een gasteboek entry er tussen door:...

30 mei 2010

Wat is uw naam?Floor Vissers
Waar komt u vandaan?Dordrecht
Hoe heeft u mij gevonden?lang geleden via de website D-Day
Schrijf uw opmerkingen:Mijn complimenten met u fantastische website. Al jaren volg ik u werk en kom zelf jaarlijks sinds 1969 in Normandie. Tussen 1970 en 1976 is er een gat van een aantal jaren ontstaan (niet in Normandie geweest) i.v.m. diensttijd bij het Korps Mariniers. Sinds u website actief is, bezoek ik hem dan regelmatig voor de keren dat wij naar Normandie gaan. Ook wij vinden net als u nog regelmatig locaties waar zelden of geen touristen komen. Gelet op de eerste 10 tot 15 jaar dat wij in Normandie komen is er een heel verschil ontstaan met het beheer en onderhoud van deze belangrijke en historische plaatsen. Moet er wel aan toevoegen dat in de jaren 70 het bezoek van de diverse sites te Normandie je een ander gevoel gaven als heden, maar ik begrijp ook dat men op een gegeven moment inzag dat dit alles behouden moet blijven voor de toekomstige generatie. U werk is fantastisch en oogst veel waardering bij mijzelf en bij de mensen die ik u website onder de aandacht breng. Ga vooral door met u goede werk zodat wij en de generaties na ons zich kunnen inleven wat er voor onze vrijheid is gedaan ten koste van de hoogste prijs.
Hoogachtend, met vriendelijke groet
Floor Vissers

In juni 2010 kreeg ik opeens een kaart uit Montecassino, Italië, van een fan van het eerste uur,... Jan van Riel. In 2007 bracht hij mij op de hoogte van zijn enthousiasme voor mijn site. Als illustratie stuurde hij mij een foto genomen van de 'home-page' van Strijdbewijs dat prominent op zijn scherm stond (zie vorige pagina).

En toen kwam er een kaart van Peter en Ronald Hoep, ook naar aanleiding van de toegezonden route.

Beste Pieter,
Allereerst bedankt voor het toezenden van de routes voor Normandië, aangevraagd door mijn broer. Wij zijn vorige week drie dagen in Normandië geweest vanwege mijn aanstaande 50ste verjaardag aan het eind deze maand, Het was dus mijn verjaardagscadeau en het reisje was geweldig, vooral dankzij de duidelijke uitleg hoe en waar de bezienswaardigheden te vinden zijn in jouw beschrijving. Het waren lange dagen, van 09.00-21.00 uur, maar op een paar dingen na hebben wij alles gezien. Wij zijn ook bij het monument in Brecourt Manor geweest en daar zag ik wel een hele bijzondere sterfdag van Terrence C. Harris, namelijk 06-18-44. Is dit een gevalletje "met de Franse slag" , of met andere woorden, weet jij het verhaal achter deze "misser"?
Met vriendelijke groeten,
Peter Hoep

Het bleek geen "Franse Slag" te zijn, maar de Amerikaanse manier van het dateren van documenten, eerst de maand en dan de dag.

Heel veel respons, aanvragen van de routes en enthousiaste reacties komen uit België, zoals deze van Roland Taghon.

Beste Pieter,
van harte dank voor je vlugge reactie op mijn vraag van gisteren.
De verstuurde versie is reeds uitgeprint en zal zeker niet ontbreken bij onze bagage als we naar Normandie (Port-en-Bessin) vertrekken.
Nogmaals dank.
Taghon Roland uit Belgie, Gent

Ook mijn gastenboek weten mijn Belgische lezers te vinden,...

6 juli 2010

Wat is uw naam?Pol
Waar komt u vandaan?Belgie, Koksijde
Hoe heeft u mij gevonden?Google Oradour sur Glane
Schrijf uw opmerkingen:Hele "mooie" site! Zelf heb ik ook de stranden van Normandië bezocht en de streek er rond. Ik kwam op uw site terecht na gekeken te hebben naar het eerste deel uit de BBC documentaire "The World At War" waarin in de intro gsproken werd over "Havre d'our" ... dacht ik, want het was zonder ondertitels en ik heb het 5 keer teruggespoeld, maar kon er niks bruikbaars uit opmaken. Na te googlen op die naam, en niks gevonden te hebben, vond in in Wikipedia uitleg over deze docu en daarin stond dat het over Oradour-sur-glane ging. En dan zo via google op uw site terecht gekomen. Gewoon niet te vatten wat er daar gebeurd is ! En dan nog de afloop van het proces ... om kapot van te gaan !!! Zeker als je zelf kinderen hebt!
mvg
Pol Deman

Nog een enthousiaste reactie uit België, ditmaal van Danyel Bruneel.

Dag Pieter,
Hartelijk dank voor het uitgebreide document!
De GPS -coördinaten zullen heel goed van pas komen, de uitleg is fantastisch...het is te mooi om waar te zijn...
Jou een ansichtkaartje uit Normandië sturen zal ik zeker niet nalaten!
Met vriendelijke groet,
Danyel Bruneel

En belofte maakt schuld,... op 9 augustus werd onderstaande post verstuurd!

Af en toe ontvang ik een mail naar aanleiding van de site of een bezoek aan een oorlogsgebied die een heftige emoties los maakte. Soms zijn de mails erg persoonlijk en dan schrik je als argeloze ontvanger soms van de bewoordingen die mensen kiezen. Maar ik ontvang met graagte reacties, in welke vorm dan ook, dus ook op een zeer persoonlijk verhaal reageer ik met betrokkenheid. Niet alle van deze mails zijn geschikt voor publicatie op deze pagina’s, maar een enkele wil ik graag met u delen.

Op 14 augustus kreeg ik een mail van Jan Koevoet.

Hallo,
Bij toeval kwam ik op je website terecht. Ik zocht naar informatie over TLV's om aan mn zoon te laten zien. Naar mijn mening heb je daar een monumentaal werk neergezet. Ook je diverse commentaren in de vorm van een mening over oorlog in het algemeen waardeer ik erg. Sommigen zien "de bevrijding" als romantische heldhaftigheid, weer anderen wijzen elke vorm van geweld af. De waarheid ligt ergens in het midden. Aan een oorlog is weinig romantisch te vinden (m.i.), maar de noodzaak ervan kan soms niet ontkent worden.

In 2003 waren mijn gezin en ik in Normandië op vakantie. Ik heb daar nog een dagboek bijgehouden, maar dat is helaas verloren gegaan. Gelukkig is er een dag overgebleven omdat ik die ooit op een website gezet heb (en weer kon terughalen). Dat was de dag dat we Omaha beach bezochten, en daarna Colleville. De dames vonden het allemaal "mooi" en "indrukwekkend" maar ontbeerden het historisch gevoel. Mijn zoon en ik daarentegen hebben dat besef wel, en het heeft ons dan ook behoorlijk geraakt.

Aardig was dat op de camping een Engels gezin naast ons stond. De man wilde naar Pegasus bridge, zijn vader was daar een van de eerste aanvallers geweest.

Maar goed, Omaha en Colleville. Ik voeg hierbij de tekst van die dag. Mijn zoon was toen overigens pas 13.
Vriendelijke groeten,
Jan Koevoet

Het volgende komt uit mijn vakantiedagboek van 2003, Normandië

zondag 24 aug. 2003

Zeer bijzondere dag vandaag.
We gingen eerst naar de kazematten in Longue s/m aan het randje van Omaha beach, daarna door naar de Amerikaanse begraafplaats nabij Omaha beach.

Jeroen en ik lijken op elkaar wat sommige dingen betreft. Hier rondlopend realiseerden we ons dat hier vele jonge jongens het leven gelaten hebben om Europa vrij te krijgen. Dit was het strand waar ze er niet door kwamen, hier was het kleiduiven schieten voor de Nazi's en bij bosjes werden jonge jongens hier als dolle honden afgeslacht. Als Jeroen en ik op een klip zitten en naar de branding kijken zien we de lijken drijven, de overlevenden zich achter hun dode strijdmakkers verbergen tegen het vijandelijke mitrailleurvuur, we voelen de wanhoop van de stervenden. Terwijl de meiden even wat afstand nemen zitten hij en ik tegen elkaar aan, de sfeer van bijna 60 jaar geleden op ons in laten werken. we lopen terug naar de auto en ik snotter ... Jeroen ook, hij slaat een arm om me heen en we steunen elkaar. In de auto snuit ik m'n neus even flink, de zonnebril heeft m'n natte ogen hopelijk verdoezeld.

We gaan door naar Colleville, het hart van Omaha Beach, de begraafplaats. We zien de enorme rijen kruisen, we realiseren ons dat onder elk kruis een jonge jongen ligt, een broer, een vader, een zoon. Jeroen merkt op dat je puur uit haat zo weer een oorlog zou kunnen beginnen, maar ik kalmeer hem en kanaliseer zijn gedachten. Ik praat langzaam en met onderbrekingen anders hou ik mn stem niet onder controle. Hier is geen ruimte voor haat meer, hooguit verbazing dat de mensheid nog steeds in staat is om weer ten strijde te trekken, ondanks al deze graven. Kun je een oorlog winnen ? Nee, niemand kan ooit welke oorlog dan ook winnen. Oorlog kent alleen verliezers ... hier liggen er bijna 10.000. En dat is alleen maar van deze slag. Volgens de folder is er een nog veel groter massagraf, daar liggen 250.000 Duitsers. Nee, even geen gezeik over nazi's nu, de meeste van die arme drommels werden evengoed alleen maar gestuurd, terwijl ze kansloos waren, eigenlijk vanaf het begin, maar in het specifieke Normandische geval zeer zeker. Ook hun contra-offensief was een farce, dat ook enorme aantallen zinloze doden gekost heeft. En vergeet nooit dat de werkelijke nazi's slechts een brullende minderheid waren in het volkomen failliete Duitsland. Feit blijft dat we hier te midden van de bijna 10.000 doden zitten die gevallen zijn om Europa te bevrijden van de nazi's. Waren de motieven van de geallieerde leiders wel zuiver? Of lag er een economische of andere verborgen reden aan ten grondslag? Geen idee, en het interesseert me ook eigenlijk geen reet. Dood is dood, om welke reden dan ook.

Als Jeroen bij het monument om de vertaling van een insciptie vraagt is hij niet ongeduldig als ook die er met horten en stoten uitkomt, en weer lopen we tegen elkaar aan, elkaar steunend en de tranen wegslikkend. Overdreven reaktie?
Wellicht, maar we voelden het beiden zo.
En dan nog, wie heeft het recht om welke reaktie dan ook overdreven te noemen als het gaat om deze situatie, bijna 10.000 doden in twee dagen, alleen al op dit stukje strand*, reden genoeg voor mij en voor Jeroen om een traantje bij weg te pinken. Een klein offer voor zoveel menselijk leed. Terug in de auto snuit ik maar weer m'n neus eens.

Jan Koevoet

* Voor het precieze aantal doden en gewonden, Klik Hier

Op 28 augustus 2010 kwamen enkele foto's en onderstaand bericht:

Hallo Pieter,
Wij zijn weer terug van onze vakantie in normandie. we hebben altijd veel informatie gehaald van uw site,ook deze keer. Nu kwamen wij in le dezert,het ligt aan de D545 richting st.lo op het dorpsplein een pak 40,volgens mij een 7.5cm tegen. Ik weet niet of u deze al eens gezien heeft?
Zoniet,dan bij deze enkele foto's.
Mvg,William en Mariska

(Nabericht: William gaf zo'n goede beschrijving, in september 2010 zijn wij zelf ook bij dit kanon geweest, zie de foto hierboven)

Op dinsdag 7 september 2010 kwam onderstaande mail:

Beste Pieter Jutte,
Ik heb het je al langer willen zeggen maar het komt er nu pas van: ik ben zeer onder de indruk van de wijze waarop jij een belangrijk deel van onze geschiedenis toegankelijk hebt gemaakt. Iedere keer weer wordt ik getroffen door de accurate wijze van geschiedschrijving, waarin vooral een veelheid van informatie op een goede wijze is geordend. Ook nu weer heb ik een kennis kunnen helpen met informatie over de achtergronden van haar vader die bij de "prinses irene brigade" was ingedeeld.
Groeten, bedankt,
Jacq Kerskes (82 jaar jong). Oud Indieganger.

Op dinsdag 28 september 2010 stuurde Arnoud Nooij een bijdrage:

Tijdens onze reis heb ik zoveel indrukken opgedaan dat ik spontaan aan het dichten was geslagen, deze wil ik je niet onthouden. Als je het wil of kan gebruiken is dat oké.

Tanks van staal
vliegtuigen van hout en doek
mannen met ieder hun eigen verhaal
niet beschreven in een boek
gevochten om elke meter van Sword en Utah-Beach
was hun strijd niet voor niets

Op donderdag 30 september 2010 kwam er een kaart van Willem Paulus uit Normandië. Deze was met zijn schoonzoon een lang weekend naar de stranden geweest. Hij schreef het volgende op de kaart:

Hoi Pieter,
Mede dankzij jouw routebeschrijving hebben mijn schoonzoon en ik een fantastisch weekend in Normandië. Deze kaart stuur ik jou ook met een doel: Wat heeft die vent behalve z'n Lee Enfield nog méér in zijn rechterhand? (Dat in het water bungelt). Weet jij het? Ben benieuwd.
Hartelijke groet,
Willem Paulus

(Volgens mij draagt hij alleen zijn Lee Enfield in de rechterhand,... Wat er in het water bungelt zou een deel van zijn webbing kunnen zijn. Volgens mij draagt hij maar één munitietas op zijn borst, de linker (zijn rechter) zou losgeschoten kunnen zijn en achter hem aan kunnen slepen. Als een lezer een ander antwoord heeft, dan hoor ik het graag.)

Dag Pieter

Fantastisch mooie site, we blijven er maar naar kijken en vinden telkens terug iets nieuws. Vorige week nog naar Cap Griz nez geweest, ook eperlecques en la coupolle... Wow, da’s het beste woord om je site en al je opzoekings werk te omschrijven
Vriendelijke groeten
Frank Roge

Op 25 november 2010 ontving ik deze enthousiaste mail van Charel van Camp:

Dag Pieter

Ik ben al zeven keer naar Normandie geweest, maar verleden jaar heb ik nog sites bezocht,waar ik het bestaan niet van kende. Dank zij uwe website. Men eerst week verlof was in 1969 . Beperkte zich van Pointe-du hoc - Pegasus Bridge. Bij het bezoek aan de site Poite-du -hoc, stond er vanvoor aan de klip, een 30 tal meters naar rechts, van de voorste opservatie post, nog een smalle ladder tot benede. Met alverwege een klein platform. Ik ben toen afgedaald, tot op het platform, en dan geprobeert mijn vrouw te overtuigen om ook af te dalen (zie eerste foto).

Eén van de twee foto's van Charel van Camp

Eens beneden zijn we door de klip gegaan. De foto's zijn van geen goede kwalitijd. Maar we hebben nog veel voldoening dat we dat toen gedaan hebben. De ladder is al veele jaren weg, ik vind het spijtig dat de echte liefhebber niet meer kan afdalen. Het was plezierig het zoeken naar de plaats Win 60. De opservatie post van majoor Werner Pluskat. De ganse site is nog origineel. Ik heb daar nooit informatie over gelezen, of er staat nergens iets dat naar die site verwijst. Dat had ik niet gevonden zonder jouw infomatie, bedankt. Het uitzicht over Omaha beach is geweldig. IK heb ook, via uw plan het huis van de fransman met het zwaaiende vlag gevonden, men heeft plezier bij het zien , en het vinden van het huis. In Vlierville-sur-Mer, wist ik ook niet waar de muur gestaan heeft in 44. Nu wel. Ik heb al heel wat gelezen en bezocht, maar op gebiet van foto's en informatie, heb je een echte schatkamer. Echt de moete waard, GEFELICITEERD.

Tot slot. Soms komen er zeer intrigerende reactie in mijn gastenboek terrecht. Eén van deze aparte reacties is hieronder geplaatst. Ik zou deze versie heel graag eens willen zien,.. mocht iemand meer hierover weten, of er zo'n 'extended' versie bestaat, laat het mij weten.

3 november 2010

Wat is uw naam? Harrie Pot
Waar komt u vandaan? Bolsward
Hoe heeft u mij gevonden? Google
Schrijf uw opmerkingen: Allereerst mijn complimenten voor Uw site. Ik heb de film Saving Private Ryan gezien in de bioscoop op het moment dat deze uitkwam en volgens mij was dit de langere versie. Niet alleen kwam hier de scene in voor van de Jeep in de motorpool waarna ze werden beschoten door een Duits 88mm Flak kanon maar ik heb ook een scene gezien nadat Jackson een Duitse scherpschutter uit de klokkentoren schiet. In deze scene krijgt Jackson van Miller de opdracht de toren te inspecteren en hij gaat met nog iemand ('Fish' Mellish?) naar boven waarna er een discussie ontstaat over de kwaliteit van het duitse scherpschutters geweer. Nadat ik de dvd had gekocht viel het mij op dat er bepaalde delen misten dus moet het de film versie zijn geweest. Weet U iets over deze scene?
Met vriendelijke groet
Harrie

Klik hieronder op een foto
genomen door mijn fan Philip Vancampo,
van de opgeknapte tank van Wibrin,
om verder te gaan naar de fanpagina van 2011

---