Keer na het (eventuele) bezoek aan het begraafplaatsje in St. Laurent-sur-Mer en/of het Musée Omaha 6 Juin 1944 terug naar het monument van OMAHA Beach en vervolg u route, links om het monument heen, over de boulevard om naar Vierville-sur-Mer te gaan.

Een paar honderd meter na het grote monument van Omaha Beach (orientatiepunt: iets voorbij de tennisbaan) ziet u, bijna verstopt, aan de linkerkant een monument. Dit is de plek waar het eerste Amerikaanse oorlogsgravenveld werd ingericht op Franse bodem. De lichamen werden later overgebracht naar The American National Cemetery, bij Colleville-sur-Mer.

In de sector 'DOG' (en EASY-green), van St.Laurent-sur-Mer tot Vierville-sur-Mer, landde het 116th Infantry Regiment (29th Div.) in de eerste golf. De sectoren 'EASY' en 'FOX', ter hoogte van Colleville-sur-Mer, was voor het 16th Infantry Regiment (1st Div.). Vanaf het begin loopt alles fout. De broodnodige steun van tanks, zoals van de DD tanks, daarvan bereiken maar een paar het strand. De meeste waren te ver op zee uitgezet en verzwolgen door de golven. Ook het inleidende bombardement door bommenwerpers was mislukt, de bommen vielen veel te ver landinwaarts. Het goed getrainde Duitse 352nd Division liet de landingsboten rustig naar het strand komen.

Zodra de eerste kleppen vielen van de landingsboten, om 06.36 uur, brak de hel los. In paniek sprongen de soldaten over de zijkanten van de landingsboten en vele verdronken onder het zware gewicht van hun bepakkingen. Dertig man van LCA (Landing Craft Assault) No 1015 werden allemaal gedood door machinegeweervuur. Binnen 7 á 10 minuten had Company A van het 116th Infantry Regiment al haar officieren verloren, 10 minuten later was de aanvalsmacht gereduceerd tot een klein reddingsteam dat probeerde hun makkers uit het bloedkolkende water te redden. Het 116th viel onder het 29th Division van de National Guard Division. Hierdoor was het 116th één grote vriendenkring. Sommigen kenden elkaar van kinds af aan. Van het 1st Battalion waren Company A, B & D gerekruteerd uit de plaatsen Bedord, Lynchburg en Roanoke, Virginia. Uit het 3000 tellende plaatsje Bedford sneuvelden hier op Omaha 23 jonge mannen. Ook drie 'setjes' broers kwamen hier om.

De landingen werden uitgevoerd tijdens het opkomen van de vloed. Terwijl de ene golf gevechtstroepen na de andere binnenliep en het strand vol liep met voertuigen (die vrijwel direct werden uitgeschakeld) was de chaos compleet. De ‘Exit DOG-1’ bij Vierville-sur-Mer was geblokkeerd door een betonnen versperring en er was ook geen doorkomen aan vanwege het aanhoudende regenen van Duits vuur. De USS Texas probeerde met haar enorme geschut de betonnen barrière weg te schieten, maar slaagde daar niet in. De anti-tank muur zou pas rond 17.00 uur in de middag opgeblazen worden.

Hiertoe werd onder bescherming van een bulldozer TNT en C4 naar de muur gebracht. Anders dan op de plaquette staat, zou niet de 121 Engineer Combat Battalion (ECB) daar verantwoordelijk voor zijn, maar de 147th ECB (aldus de veteraan Don 'Ducky' Robertson ). De positie waar de betonnen barrière ooit zat, tussen de rotswand en een kazemat van Wn 72, wordt aangegeven met een bronzen plaquette. In deze kazemat is nog het 8,8cm kanon te vinden dat zo moorddadig huishield onder de landende Amerikaanse troepen.

Vierville-sur-Mer was een zwaar verdedigde positie. Niet alleen was de doorgang versperd met een betonnen muur, ook enkele zware kazematten lagen op dit punt, Wn 72. Iets meer naar het westen, tegen de heuvel op ligt Wn 73. Staande bij Wn 72 ziet men duidelijk het gapende gat van een kleine bunker voor een 7,5cm kanon tegen de heuvel liggen.

Wn 71 ligt globaal boven de bronzen plaquette voor de betonnen muur. Een mooi spoor is hier van te vinden door richting Vierville-sur-Mer te rijden en als men de bocht door is, naar links te kijken om een opvallende machinegeweerpost te zien geïntegreerd in de rotswand. Het is mogelijk om meer sporen boven te bekijken van Wn 71, (ga daarvoor de achterliggende woonwijk in en lopende naar de rand van de klif) maar is alleen interessant voor iemand die alles gezien wil hebben.

Ditzelfde geldt voor het bezoeken van Wn 73. Er is weinig van terug te vinden voor een hele klim- en klauter partij. Toch is het wel voor diegene die alles wil bezoeken de moeite waard. Vooral het uitzicht richting DOG-Green vanaf de kleine kazemat waarin ooit een 7,5cm kanon was geplaatst welke deze sector zwaar onder vuur heeft gehouden. In deze kazemat is nog een kleine beschildering te zien van het doelgebied (naast een inslag van een granaat).

Als u verder klimt in de sector Wn 73. dan langs een interessante bunker. Deze heeft haar schootsveld niet richting het strand maar richting het dorp Vierville-sur-Mer, met name richting de kerk. Verder was hier het zogenaamde ‘versterkte huis’ te vinden. Dit was een doelwit voor de Rangers. De laatste stukken ruïne van het huis zijn in 1990 neergehaald. Er liggen nog wat stukken steen en er is nog een kleine bunker te vinden.

Als u terugkeert van uw klimpartij naar Wn 73, dan kunt u op zoek gaan naar een apart stuk overblijfsel waar de meeste bezoekers geen weet van hebben en aan voorbij lopen. In de betonnen zeemuur (nabij de opgang naar de steiger/restant Mulberry haven) is de mondingsrem van het 7,5cm kanon uit de kazemat van Wn 73 te vinden. De onwetende bezoeker denkt tegenwoordig dat het een asbak is!

In 2014 werd een nieuw sculptuur geplaatst, met de naam 'Ever Forward'. Het toont een soldaat welke een andere uit de golven met zich mee sleurt. Het is geplaatst ter nagedachtenis aan de mannen van de 29th Infantry Division, en dan met name het 116th Infantry Regimental Combat Team. Het gebied rond Vierville-sur-Mer herbergt nog veel resten van D-Day. Bij laag water zijn nog delen van de Mulberry ‘A’ haven te zien.

Als u de sector ‘DOG’ verlaat en naar boven rijdt, naar Vierville-sur-Mer, komt u verschillende monumenten tegen. Aan de rechterzijde is een plaquette aangebracht tegen een muur, om de daden van de Rangers te gedenken (er gemakshalve aan voorbijgaande dat ook mannen van het 116th Regiment, 29th Division dit in samenwerking deden). Centraal op de wegsplitsing staan twee grote monumenten. De eerste is die voor de 29th Infantry Division, met op een honderdtal meters daarachter het monument voor de 6th Engineer Special Brigade.

Aan de rechterkant van de weg is een opvallend relikwie te zien, een losbrug van een Mulberry haven. Iets verder, direct achter de afslag naar rechts richting Pointe du Hoc, is het Chateau de Vierville gelegen. Dit was na de landingen het hoofdkwartier voor de zogenaamde ‘Eleventh Port’. Deze voerde het bevel over de aanleg van Mulberry 'A' vlak voor de kust van Vierville-sur-Mer, bij Exit D-1. Deze zat hier vanaf 8 juni tot 21 juli, 1944.

Zoals reeds eerder tegengekomen, lag Mulberry ‘B’ bij Arromanches. Op 7 juni werd al begonnen met de aanleg van de havens. Op 18 juni waren ze in vol bedrijf. Op 19 juni, de volgende dag, stak een driedaagse storm op die ongekend zwaar was. De kunstmatige haven bij Vierville-sur-Mer werd grotendeels verwoest. De stukken die nog bruikbaar waren werden overgebracht naar Arromanches.

De oorzaak van de verwoesting lag aan het feit dat de Amerikanen 'vergeten' (lees; vonden het niet nodig) waren de onderling lange 'Whales' en de drijvers ('Beetles') met de anderen die parallel liepen aan elkaar te verbinden en de zaak te verankeren. Bij laag tij zijn voor de kust nog brokstukken te zien van de Mulberry ‘A’ haven. Een 'losplatform' welke na de storm van 19 juni 1944 het strand opschoof ligt er nog steeds en dient nu als steun voor een 50 meter lange pier, het enige dat nog herinnert aan de enorme haven,...

Voor u rechtsaf gaat de D 541 op, kunt u nu nog even linksaf gaan, de woonwijk van Vierville-sur-Mer binnen. Het is even zoeken maar als u nogmaals linksaf gaat dan komt u boven aan op de klif. Op deze grote vlakte hierboven was links het Wn 71 te vinden. Vlak bij elkaar liggen een overwoekerde manschapsbunker en een Tobruk.

U kunt nu te voet naar de rand van de klif voor een geweldig uitzicht over Omaha Beach. Helemaal rechts op deze heuvel, richting St Laurent-sur-Mer, lag het tijdelijk vliegveld 'Advanced Landing Ground' A-21C van de Amerikanen. Nu zijn alle sporen weg en is het weer als akkerland in gebruik. Op onderstaande foto is goed te zien hoe breed het strand is bij laag water, en de verradelijke muien waarop de landingsboten vastliepen en de manschappen die van boord stapten in vielen,... met alle gevolgen van dien. Sommigen verdronken zwaar bepakt in de mui, of waren 'sitting ducks' voor de Duitse verdedigers.

De openingscène van Saving Private Ryan speelt zich zogenaamd af in deze hoek, de Exit DOG-1 van Vierville-sur-Mer. Als u de film een beetje kent, dan zult u werkelijk niets herkennen dat wijst op enige gelijkenis. Dat neemt niet weg dat eerste twintig minuten van deze speelfilm akelig dicht bij de horror komt die zich hier heeft afgespeeld. Was het al na twintig minuten voor de bioscoop bezoeker bijna niet om vol te houden, vergeet dan niet dat die jongens die hier in de eerste golven aan land kwamen er uren lang midden inzaten,...

Het vierde, 'Musée D-Day, Omaha' is gevestigd in Vierville-sur-Mer, richting Pointe-du-Hoc. De objecten zijn tentoongesteld in een grote Nissenhut. Tot 2020 stonden er ook objecten aan de buitenzijde rond de toegang. Maar sinds de zaak 'onderhanden is genomen', zijn verschillende objecten naar de achterzijde verdwenen. Enkele LCVP's die in zeer slechte staat zijn, liggen daar nu ook. Het 8,8cm Flak kanon is ook naar achteren overgebracht, hiervoor in de plaats is een bulldozer neergezet. Aan de voorzijde zijn nu de twee scheepskanonnen van de Franse torpedobootjager 'Chacal' prominent geplaatst. Maar meest in het oog springende is de enorme gegoten stalen koepel uit een bunker bij Cherbourg (zie foto hieronder).

In de Nissenhut is het overvol, en van enige wisseltentoonstelling is geen sprake. Mijn eerste bezoek was in 1995, en mijn laatse in 2015, maar er was weinig of niks veranderd, of het moet het toenemen van stof zijn. Eigenlijk hebben ze maar één uniek voorwerp in de collectie, en dat is het Duitse code apparaat, de 'Enigma'. De uitstalling doet denken aan het 'Overlord Museum' bij Colleville-sur-Mer, alles staat lukraak door elkaar en het is een puzzel wat het is en waar het vandaan komt.

Het 'Musée D-Day, Omaha' is ook verantwoordelijk voor het plaatsten van de enkele brugdelen, de 'Whales' van een Mulberry haven dat tentoongesteld ligt even buiten Vierville-sur-Mer, ter hoogte van 'Exit DOG-1'. Het onderhoud laat men aan anderen over, waaronder enkele Nederlanders die zo nu en dan de roest weg krabben en de kwast hanteren.

Enkele kilometers na Vierville-sur-Mer, op de D 514, komt u aan de rechterzijde van de weg een smal verhard weggetje tegen. Om het monument te vinden moet men even scherp opletten,... 2.5 km na Vierville-sur-Mer (richting Pointe du Hoc) over de D514 ziet men aan de rechterzijde afslag met een stadspomp in een rond stenen huisje, ga hierin. Dit weggetje leidt naar een klif die Pointe de Raz de la Percée genoemd wordt.

Na 200 meter op dit weggetje vindt u aan de linkerzijde van de weg een monument ter herinnering aan één van de eerste tijdelijke vliegvelden, in dit geval Advanced Landing Ground (ALG) A-1, vanwaar het 366th Fighter Group opereerde.
Aan het eind van het weggetje blijkt er eigenlijk weinig of geen parkeerruimte, maar met een beetje beleid kunt u er een auto kwijt. Hiervandaan loopt een wandelroute naar rechts (oostwaarts) naar een voormalig Duits radarstation. Helaas is het pad slecht onderhouden en mag u wel een kapmes meenemen. Want na een kilometer loopt het pad vast in een bosje.

Vlak voor dit bosje ziet u een Vf58 'Tobruk' bunkertje aan de rechterzijde. Verder in dit stukje bos ziet u aan de rechterzijde in het land de restanten van een Würtzburg radar. Door de begroeiing is er weinig meer terug te vinden van de oorspronkelijke stelling van de Duitse Kriegsmarine. Deze wandeltocht is alleen voor diegene interessant die echt alles gezien wil hebben. Voor een uitgebreid artikel over de aanleg van Advanced Landing Grounds en deze ALG.A-1: KLIK HIER.